در تمام مدت مصاحبه، یک عکس بزرگ از علی دایی، روی دیوار، درست بالای همان مکانی است که مکانی نشسته. اما سوشا در تمام دقایق، نگاهش را از این عکس می‌دزدد. حتی وقتی عکاس می‌گوید کنار عکس دایی بایست و هر ژستی دوست داری بگیر، قبول نمی‌کند. انگار رفتار سوشا در هر زمان و مکانی یک تعریف خاص پیدا می‌کند. وقتی مهدوی‌کیا گفت سوشا پسر خوبی است یاد حرکاتش در زمین افتادیم و برای اولین بار به حرف‌های «آقامهدی» شک کردیم. اما حالا که روبه‌رویمان نشسته، داریم منظور آقامهدی را می‌فهمیم. در رفتار امروزش از غرور و خودشیفتگی‌های مرسوم ستاره‌ها خبری نیست. او اولین فوتبالیستی است که می‌بینیم در طول مصاحبه به احترام ورود و خروج هر ناشناسی به اتاق، از جا بلند می‌شود و دوباره می‌نشیند. کسی که 10روز پیش یک‌تنه مقابل چندهزار هوادار حریف فریاد می‌زد و اشک می‌ریخت حالا آنقدر سربه‌زیر نشسته که به پسربچه‌های معصوم دبستانی می‌ماند. لابد اگر در همین لحظه علی دایی از توی آن عکس بزرگ بیرون بیاید و با او روبه‌رو شود، سوشا نه فریاد می‌زند و نه بی‌احترامی می‌کند. فقط سرش را پایین می‌اندازد و با همین خجالت کودکانه می‌گوید: «آقا! می‌شه لطفا توپ منو پس بدین؟ من توپم رو می‌خوام!»
مصاحبه مفصل مجله تماشاگر با چهره اول بازی جنجالی پرسپولیس و استیل‌آذین با این مقدمه آغاز می‌شود. مصاحبه‌ای که سوشا در آن از ماجراهای آن روز .و اتفاقات و برخوردهای بعدی پرده برمی‌دارد. گزیده‌ای از مصاحبه مفصل سوشا با مجله تماشاگر را در سایت گل می‌خوانید
وقتی به روز دیدار برابر پرسپولیس فکر می‌کنی از آن اتفاقات ناراحت یا پشیمان نیستی؟
بالاخره در فوتبال اتفاقات در یک لحظه رخ می‌دهند و نتایج را رقم می‌زنند. همه ما انسان هستیم و طبیعی است که اشتباه هم داشته باشیم.
از رفتارت در آن دیدار ناراحت نیستی؟
هیچ کس دوست ندارد اشتباه کند و اشتباهش را تکرار کند. من اعتقادم این است آن بازی اگر دوباره تکرار شود باز هم دنبال این خواهم بود که نتیجه لازم را بگیریم اما اتفاقات آن بازی که مدنظر شماست غیرارادی بود و مسائل به‌وجود آمده برای من تجربه خوبی بود و از آن درس گرفتم.
چقدر به رفتارهای اشتباهت در آن بازی فکر می‌کنی؟
در آن لحظه که گل زده شد فکر کنم تنها کار اشتباهی که انجام دادم این بود که می‌خواستم حرفم را بزنم. تمام منظور من از کل آن سر و صداهایی که راه انداختم این بود که می‌خواستم کار اشتباه حریف را به همه نشان بدهم. قبل از گل ما داشتیم بازی عادی‌مان را انجام می‌دادیم اما بعد از اخراج محمدی فشار تماشاگر و پخش مستقیم بودن بازی باعث شد آن‌ها بازی را به نفع خودشان تمام کنند.
فکر نمی‌کنی در جریان اتفاقات دیدار برابر پرسپولیس، حرکات تو قبل از همه آن درگیری‌ها هم نقش مهمی داشت؟
اول می‌خواهم از شما بپرسم روحیه دادن من غیر‌عادی بود یا کار زشت آرفی که ما را تحریک کرد. اگر برگردیم به عقب باز هم این کار را برای روحیه دادن به بازیکنان انجام می‌دهم. دلیل این‌که سمت آن‌ها رفتیم هم حرکات تحریک‌آمیز آرفی بود که کار اشتباهی انجام داد. اما واقعا می‌خواهم بدانم جرم من که برایش حتی حکم قضایی دادند آن هم تنها برای این‌که می‌خواستم بازی جوانمردانه را از پرسپولیس گدایی کنم؛ چه بود.
شاید شیوه گدایی‌ات از پرسپولیس صحیح نبود.
من که قبول دارم شیوه رفتارم برای آن‌که بازی جوانمردانه را به حریف گوشزد کنم درست نبود اما ایراد کار آن‌جا بود که همه نگاه‌ها به سمت آن‌ها بود. بعد از آن اتفاقات هیچ‌کس نمی‌دانست چه در انتظار تیم‌ماست چون همه به دایی و تیمش نگاه می‌کردند تا گل بزند.
چرا برای وقت تلف کردن توپ را در زمین خودتان بیرون زدی؟
در آن لحظه فقط به دنبال بیرون زدن توپ بودم. نه وقت تلف کردن... آن لحظه که با آرنج آمدم پایین دردی در کمرم حس کردم اما همه دکتر شده بودند و نظریه پزشکی می‌دادند.
چرا زمانی که با آرنج خوردی زمین دوباره بلند شدی و بازی کردی؟
اگر فیلم بازی را نگاه کنید توپ را بیرون زدم، اما بازیکنان پرسپولیس دویدند تا بازی را شروع کنند و داور هم بازی را قطع نکرد. چون نمی‌توانستم راحت روی زمین بنشینم سریع بلند شدم تا این‌که داور آمد سمت من و دکتر را صدا زد. من هم توپ را بیرون زدم.
شاید رفتارت باعث شد تا پرسپولیسی‌ها فکر کنند مصدوم نیستی؟
آن‌ها قبل از آن هم می‌خواستند بازی را شروع کنند. پیش از آن‌که من توپ را بیرون بزنم بازیکنان پرسپولیس می‌دانستند چه اتفاقی افتاده، اما فکر کردند که دروغ می‌گویم. مگر آن‌ها دکتر بودند؟
شاید تصور آن‌ها به زمانی برگردد که داور گفت وقت‌کشی نکن اما تو با خنده وقت را تلف می‌کردی.
آن لحظه من نخندیدم. داور گفت بازی را شروع کن وقت تلف نشود که من به آقای افشاریان گفتم این تیم ما است که باید ببرد نه آن‌ها پس وقت‌کشی نمی‌کنم.
اما این که می‌گویی در رفتارت مشخص نبود.
چرا باید بخندم و وقت‌کشی کنم وقتی به 3امتیاز نیاز داریم. شاید در بازی‌های دیگر این اتفاقات اینقدر بزرگ نمی‌شد اما چون دنبال مقصر جلوه دادن من بودند این مسائل را مطرح می‌کنند. پرسپولیسی‌ها به جای این‌که قبول کنند کارشان اشتباه بوده ادای من را درآوردند و بعد هم من را مقصر جلوه دادند. من که تمام تقصیرات را به گردن گرفتم، اما شاید با یک تصمیم خوب آن اتفاقات رخ نمی‌داد.
چرا رو به آسمان فریاد می‌کشیدی؟
چون جو ورزشگاه و تماشاگران بر علیه ما بود و تیم ما تماشاگر نداشت، همه دوست داشتند پرسپولیس برنده باشد. در آن روز هیچ‌کس را جز خدا نداشتم و فقط خدا صدای من را می‌شنید.
هنوز از دست بازیکنان پرسپولیس ناراحتی؟
نه. من هیچ خصومتی با آن‌ها ندارم و حتی به محمد نوری هم زنگ زدم و گفتم ناخواسته دستش را لگد کردم و عذر خواهی کردم، اما آن‌ها گفتند اگر سوشا را ول می‌کردند همه را می‌زد.
اما آنطور که حقیقی تو را گرفته بود و داد و فریاد می‌زدی ما هم این فکر را می‌کردیم.
اتفاقا بحث من این است که چرا باید این کار را بکنم. من فقط می‌خواستم اعتراض کنم حتی اگر حقیقی هم نبود هیچ اتفاقی رخ نمی‌داد. 7 سال است در لیگ برتر بازی می‌کنم و آنقدر بی‌تجربه نیستم که درگیر شوم. من فقط می‌خواستم اعتراض کنم چون بازیکنان و مسئولان استیل‌آذین از من جواب می‌خواستند و باید می‌دانستم به کدامین گناه سرمان را بریدند.
بازیکنان استیل‌آذین هیچ کدام در رختکن به تو معترض نشدند؟
بعد از بازی، بازیکنان حق را به من دادند.
اما حسین کعبی بعد از بازی گفت سوشا نباید علیه دایی مصاحبه می‌کرد. و این‌که اگر داور به تو کارت زرد داده بود ماجرا به درگیری کشیده نمی‌شد.
هر کسی نظر خاص خودش را دارد، اما در رختکن کسی به من حرفی نزد. من نمی‌دانم چرا کعبی این حرف‌را زده، من هیچ مصاحبه‌ای علیه دایی نکردم. این‌که از قول من گفته‌اند عکس‌های دایی را پاره می‌کنم یا حرف‌های دیگر درست نیست. من تنها جمله‌ای که گفتم این بود که آقای دایی دیگر الگوی من نیست.
تماشاگران قبل از آن درگیری‌ها هم به تو فحش می‌دادند؟
تماشاگران تشویق هم می‌کردند اما آن‌ها را تحریک کردند تا فحش دهند. اما حالا دیگر صدای ما به جایی نمی‌رسد و تنها خدا را داریم.
شنیدی دایی گفته من الگوی کسی که آرایش ظاهری‌اش اینگونه است نیستم.
الگو بودن می‌تواند خیلی چیزها باشد. الگوی من ظاهر آقای دایی نیست بلکه پشتکار دایی بوده اما شاید برداشت کرده که الگوی من ظاهرش بود. من می‌توانم بهترین مدل دنیا را الگوی خودم قرار بدهم اما الگوی رفتاری‌ام دایی باشد.
حالا این مدل مو را از کجا الگو گرفتی که حرف و حدیث فراوانی به وجود آورده؟
مدل موی من از دیوید بکام الگوبرداری شده... این‌که می‌گویند مدل موی من نژادپرستانه است یا از روی فرقه‌های دیگر برداشته شده، صحیح نیست. مگر «دیدا» و بکام اینطور آرایش مو ندارند یا همین اشکان دژاگه که برای تیم ملی او را می‌خواهند. به نظر من هرکس مسئول کار خودش است و این مسایل وجود خارجی ندارد. مطمئن باشید اگر این آرایش فرقه‌ای یا نژادپرستانه بود اول از همه فیفا با آن برخورد می‌کرد.
نصیرزاده حرکات تو را با احمدرضا عابدزاده مقایسه کرد و گفت حق با تو بوده.
نصیرزاده از من طرفداری نکرده بلکه از حق طرفداری کرده . او مثل برخی از به ظاهر کارشناسان نیست که می‌خواهند با خود‌شیرینی به پست و مقام برسند و در این راه از ناحق دفاع می‌کنند.
منظورت فنایی است؟
اسم نمی‌برم اما مردم خودشان می‌فهمند. در آن لحظه که توپ را بیرون زدم مگر مالک توپ پرسپولیس بود که می‌گویند بازی جوانمردانه نبود. من اگر تمارض کردم داور باید کارت می‌داد نه این‌که برخی خودشان را قاضی و رای‌دهنده نهایی قلمداد کنند.
رحمان احمدی گفته چون می‌خواستی خودت را نشان بدهی آن حرکات را کردی؟
این آقا یک روز سابقه بازی در تیم ملی ندارد اما بداند من در تمام رده‌های ملی حضور داشتم و اگر مصدوم نمی شدم با تیم ملی زمان قطبی به جام ملت‌ها رفته بودم. من جواب کسی که تمام عمرش نیمکت‌نشین بوده را نمی‌دهم. کسی که می‌خواهد با خود‌شیرینی پیش سرمربی بازی کردن را از دایی گدایی کند دیگر چه جوابی باید به او بدهم.
اما او می‌گوید تو دائما به او فحش می‌دادی.
اولا که او در مورد مسائلی دخالت می‌کند که اصلا ربطی به او ندارد. گذشته از این او در آن صحنه به محض دیدن دوربین‌های تلویزیونی رفتار خود را عوض کرد گفت چرا فحش می‌دهی.
علیرضا حقیقی وقتی تو را گرفته بود قصد جدا کردن داشت؟
من و علیرضا از بچگی همدیگر را می‌شناسیم و در اردوهای تیم ملی و المپیک هم‌اتاق بودیم. با هم در تیم یاوری، سیموئز و بعد هم بگوویچ حضور داشتیم. به نظر من علیرضا به لحاظ فنی و رفتاری بچه با‌شخصیتی است. او فاکتورهای یک دروازه‌بان موفق را دارد.
تا این‌جای مصاحبه به نظر می‌رسد خیلی‌ها قصد خراب کردن تو را داشته‌اند. واقعا چنین ذهنیتی داری؟
به نظر من کسانی که درباره‌شان زیاد صحبت می‌شود دشمن زیاد دارند. همین خود علی دایی چقدر دشمن دارد؟
اما مهدوی‌کیا همیشه مطرح و محبوب است دشمن هم ندارد.
شک نکنید مهدوی‌کیا هم دشمن دارد. هر کس در موردش حرف زیاد است دشمن هم دارد. البته در هر قشری استثنا هم وجود دارد مثل مهدوی‌کیا. اما منظور من کلی بود نه برخی بازیکنان محدود.
چقدر دوست داری با حاشیه مطرح شوی؟
من حاشیه‌های مثبت را دوست دارم و به نظر من می‌تواند روی کار فوتبالیست تاثیر بگذارد البته نه این اتفاقاتی که در دیدار برابر پرسپولیس رخ داد.
منظورت چیست؟
حاشیه‌هایی مثل خوش‌تیپی. من دوست دارم خیلی کارها بکنم که شاید کسی دوست نداشته باشد.
رفتاری که در زمین انجام می‌دهی جزو همین حاشیه‌هاست.
من با حرکاتی که در زمین انجام می‌دهم به خودم روحیه می‌دهم. دوست دارم در زمین به من توجه کنند و سعی می‌کنم کارهای روحی را با مسائل فنی میکس کنم.
فصل پیش هم در بازی پاس و پرسپولیس با خلیلی و کریم باقری درگیر شدی؟
درگیری نبود. با خلیلی فقط صحبت می‌کردم. آقا کریم هم گفت از تو بزرگ‌تر است به او احترام بگذار که من هم گفتم چشم. بعد هم در تیم ملی با خلیلی گفتیم و خندیدیم.
اما هنوز هم برای ما باورش سخت است کسی که اسپاسم دارد آنطور شیرجه بزند
من کمرم اسپاسم نشده بود. تنها احساس یک جابه‌جایی در ستون فقراتم را داشتم که باید دکتر می‌دید. وقتی هم که دکتر دید اسپری زد. دلیل ندارد به خاطر یک کمر‌درد، دیسک کمر را عمل کنیم.
در طول این مدت که از درگیری‌های بازی استیل‌آذین و پرسپولیس گذشته، فکر می‌کنی سهم تو در این مشکلات بیشتر بود یا آرفی؟
در تحریک بازیکنان ما برای شروع درگیری، آرفی مقصر بود. شاید از نگاه دایی و تماشاگران پرسپولیس حرکات من تحریک‌آمیز بود، ولی درگیری‌ها تا وقتی آرفی آن حرکت را انجام نداده بود، آغاز نشد.
به نظرت حرکات تو از نگاه تماشاگران عادی بود؟
از نگاه من ایرادی نداشت و خارج از عرف نبود. آن‌ها از دیدگاه خودشان شاید حق داشتند بعد از آن اتفاقات تحریک شوند اما قبل از درگیری‌ها فحاشی نکردند.
درگیری آرفی و ماتئوس بدون حضور تو بود؛ تعجب کردیم.
(خنده) من آن صحنه را ندیدم. آنقدر عصبی بودم که چشم‌هایم تار می‌دید. در رختکن هم تا حد سکته پیش رفتم و صحنه‌های درگیری را در تلویزیون دیدم.
از آن همه درگیری دنبال چه بودی؟
من فقط بابت یک چیز ناراحتم آن هم این‌که برخلاف حرف آقایی که گفته بود نباید بازی جوانمردانه را گدایی کرد من این کار را کردم. اما کار پرسپولیسی‌ها قشنگ نبود و نمی‌دانم جواب مردم را چگونه خواهند داد. مردم دوست داشتند از نفر اول فوتبال مملکت‌شان صحنه‌های قشنگ‌تری بینند. به هر حال چیزی که می‌ماند آن حرکت دایی است. همه ما می‌آییم و می‌رویم اما دایی برای همیشه می‌ماند.
اما در برنامه 90 نظرسنجی‌ها به نفع دایی بود؟
باید به نظر آن 33 درصد هم احترام گذاشت. من فکر می‌کنم همه کسانی که رای دادند هم طرفدار دایی بودند ولی آن 33 درصد کار دایی را نفی کردند. دایی در کل این ماجرا نقش اول را داشت.
گفته می‌شود به خاطر ظاهرت منشوری می‌شوی؟
ظاهر من اصلا بد نیست و ساده است. نه جای عملی روی صورتم است و نه زیر ابرو برداشته‌ام و نه این‌که خالکوبی دارم. فکر می‌کنم قیافه من نسبت به خیلی‌ها در همین لیگ برتر عادی باشد. چرا باید منشوری شوم.
این محرومیت را به خاطر رفتار خودت می‌دانی یا شلوغ‌کاری پرسپولیسی‌ها؟
با محرومیت یا جریمه من می‌توانند در اذهان عمومی اینگونه جا بیاندازند که کارشان درست بوده. کسی که در جهان الگوست می‌توانست تصمیم بهتری بگیرد. کل حرف من در مورد اتفاقات آن بازی این است که آقای گل جهان یک چهره جهانی است و رفتاری بهتر از این از آن انتظار می‌رود.
به نظر می‌رسد با تمام این حرف‌ها دایی را هنوز دوست داری؟
او را از ابتدا دوست داشتم و الان هم که این مشکلات پیش آمده باز هم او را دوست دارم.
اگر همدیگر را در فدراسیون ببینید سلام می‌کنی؟
حتما. حتی اگر جواب سلام من را ندهد من وظیفه‌ام را انجام می‌دهم.
در مورد حکمی که کمیته انضباطی داد چه نظری داری؟
نمی‌دانم واقعا چه بگویم. موردهای مشابه و حتی شدیدتر از این هم دیده‌ایم،اما جریمه سبک‌تری داده‌اند. مگر قوانین فوتبال ایران با دنیا فرق دارد. توتی در کالچو به قصد کش بازیکن حریف را زد اما شما جریمه توتی را کنار جریمه من بگذارید، آن وقت قضاوت کنید. شاید حرکات من تحریک‌آمیز بود اما کسی را نزدم، حتی دستم هم به کسی نخورد.
اما در طول بازی حرکات تحریک‌آمیزی انجام دادی و شاید کمیته انضباطی این حکم را به خاطر رفتارت در طول بازی صادر کرده.
باید این را از شریفی بپرسید. رفتار من درست نبود و هیجانی که داشتم تحریک‌آمیز بود، اما باز هم می‌گویم کسی را نزدم.
اما دایی می‌گفت شانس آوردند که حقیقی تو را گرفت.
او گفته من می‌خواستم همه را بزنم، در صورتی که من تنها می‌خواستم حرف بزنم و بدانم این حرکت پرسپولیسی‌ها به چه قیمتی می‌ارزد. اگر من را رها می‌کردند تنها می‌خواستم بگویم تیم ما دارد می‌افتد، چرا کسی حرف من را نمی‌فهمد.
اما به دایی توهین کردی.
اگر حتی یک کلمه به دایی توهین کرده باشم حق با دایی است. من تنها جمله‌ای که به دایی گفتم این بود: «آن بالا هم خدایی است» تازه اصلا صدا به صدا نمی‌رسید و بعید می‌دانم دایی حتی این جمله را هم شنیده باشد.
اما باز هم حرف رحمان احمدی را تکرار می‌کنیم که تو دائما به او فحش می‌دادی.
چی بگم به کسی که وجدان ندارد. 30 ثانیه قبل از این‌که جلوی دوربین‌ها بگوید من به اوفحش دادم، دست روی شانه من گذاشت و گفت:« عددی نیستی.» من جوابش را ندادم اما همین که دوربین‌ها را دید گفت چرا فحش می‌دی.
اگر فکر می‌کنی رفتارت در دیدار مقابل پرسپولیس منشوری نبوده پس چرا به ستاد منشور تو را خواسته؟
فکر می‌کنم رفتارم در طول این سال‌ها که در لیگ برتر بازی کرده‌ام همواره صحیح بوده و از معدود بازیکنانی هستم که در هیچ محکمه قضایی پرونده‌ای نداشته‌ام. بعید می‌دانم ستاد منشور هم به دنبال دخالت در زندگی شخصی افراد باشد. بیشتر به خاطر اتفاقات آن دیدار است که من را خواسته‌اند. می‌روم تا حرف‌هایم را بزنم و حرف‌هایشان را بشنوم.
بر خلاف نظر تو فکر می‌کنیم سوشا مکانی قربانی این اتفاقات نبود.
اما من صددرصد خودم را قربانی می‌دانم. کاری که من در آن بازی کردم آنقدر بزرگ نبود که اینگونه من را قربانی کنند. چون یک طرف آن قضیه دایی بود بزرگ‌اش کردند در صورتی که یک اتفاق طبیعی در فوتبال بود و برای هر بازیکنی ممکن است رخ دهد.
قبلا بازیکن فجر سپاسی بودی و مسئولین فعلی فدراسیون هم قبلا آن‌جا بودند، با آن‌ها مشکلی نداشتی که چنین حکمی برایت صادر شود؟
من خودم را مدیون فجر‌سپاسی شیراز می‌دانم. کار سربازی من به مشکل خورده بود اما همین سردار محمدی که سردار سپاه بود آمد و کارم را درست کرد. البته آن زمان در فدراسیون نبود. آقای علیپور هم برای ما در فجر جلسه می‌گذاشت. به هر حال 4 و 5 سال در شیراز برای فجر بازی کردم و مشکلی نداشتم.
راست است قرار بود اول فصل با پرسپولیس قرار‌داد ببندی؟
چند سالی است از پرسپولیس و استقلال پیشنهاد دارم و اعتقاد دارم اگر کمی خوش‌شانس بودم جایگاه بهتری در فوتبال ایران داشتم.
چرا به این تیم‌ها نرفتی ؟
چون خودم را کوچک می‌دیدم. می‌خواستم زمانی در این تیم‌ها بازی کنم که بتوانم در سختی‌ها کمک حالشان باشم. فکر می‌کنم از لحاظ فنی بزرگ شده‌ام و می‌توانم کمک حال تیم‌های بزرگی چون پرسپولیس و استقلال باشم.
طرفدار کدام یکی از دو تیم پرسپولیس و استقلال هستی؟
من اهل شعار نیستم. چون بچه انزلی هستم از بچگی طرفدار ملوان بودم.
الان از این‌که به تیمت روحیه بدهی ترس نداری؟
توی زمین هر کاری برای روحیه دادن تیم انجام می‌دهم و باز هم این کارها را ادامه می‌دهم. کسی که کار اشتباهی نکرده نمی‌ترسد. من برای هر کارم دلیل دارم.
پس باید منتظر جنجال‌های بعدی سوشا مکانی باشیم؟
نه من این را نگفتم. من آن کارهایی که در صحنه‌های درگیری به‌وجود آمد را دیگر تکرار نمی‌کنم اما روحیه دادن به تیم را دوست دارم.
تمام آن سروصداها و فریادها برای گفتن چند جمله بود، حالا که دو هفته گذشته قبول داری گفتن آن حرف‌ها به این محرومیت و حاشیه‌ها نمی‌ارزید؟
به خدا اینطور نیست. هیچ وقت از گفتن حقیقت پشیمان نیستم. شاید حقیقت برای برخی‌ها تلخ باشد یا نخواهند بشوند اما من اینطور بزرگ شده‌ام و حتی اگر به قیمت نابودی‌ام باشد حقیقت را می‌گویم.
حالا که گذشت باز هم با خدا حرف داری؟
خیلی. من تمام کسانی که این محرومیت و درگیری را باعث شدند و با آبروی من بازی کردند را به خدا واگذار می‌کنم چون به غیر از او هیچ کسی را ندارم.
هنوز که ناراحت و دلگیری؟
(بغض می‌کند و به عکس بالای سرش و ما نگاه می‌کند)... بعد از آن صحنه دلم خیلی شکست و دلگیرم به خاطر این‌که تنها می‌خواستم بازی جوانمردانه را از تیم کسی که اسطوره فوتبال مملکت‌مان است گدایی کنم اما حرف من را نشنید.