بهروز احمدی: اردوی تیم‌ملی برای آماده‌سازی جهت حضور در جام ملت‌های آسیا در پرتغال برپا شده و حالا بعد از اتمام ناکامی‌هایی که فوتبال ایران در رده پایه از خود برجای گذاشته نگاه‌ها به این تیم دوخته شده تا در استرالیا از اعتبار فوتبال ملی ایران دفاع کند. هاشم بیک زاده ملی‌پوش کشورمان که جام‌جهانی 2014 را به دلیل آسیب‌دیدگی از دست داد برای حضور در این تورنمنت انگیزه‌های فراوانی دارد تا یک افتخار ملی هم به ویترین افتخاراتش اضافه کند.
*وضعیت اردوی تیم‌ملی در لیسبون مناسب است؟
خدا را شکر همه چیز در بهترین شرایط ممکن بوده و کم و کسری نداشتیم. هم امکانات و تدارکات خوبی داریم، هم تمرینات فوق‌‌العاده‌ای را پشت‌سر می‌گذاریم.
*این روزها همه رقبای ایران با تیم‌های ملی قدرتمند بازی می‌کنند اما ایران به مصاف تیم‌های باشگاهی پرتغال می‌رود.
این استراتژی کادرفنی بوده و حتماً کارلوس کروش صلاح را در این تصمیم دیده و شک ندارم تصمیم او نیز بی‌دلیل نیست. ضمن اینکه ما مقابل همین تیم‌های باشگاهی که از هماهنگی بیشتری نسبت به تیم‌های ملی برخوردار هستند بهتر می‌توانیم ضعف‌های‌مان را ببینیم.
*نزدیک به 4 دهه از آخرین قهرمانی ایران در جام ملت‌ها می‌گذرد. فکر می‌کنی تیم فعلی بتواند این طلسم را بشکند؟
ما تیم خیلی خوبی داریم که بعد از جام‌جهانی به پختگی بیشتری هم رسیده است. از آن مهمتر کارلوس کروش را داریم که روی نیمکت مانند ستونی مستحکم می‌توانیم به تجربیات و دانشش تکیه کنیم. البته کار برای قهرمانی خیلی دشوار شده چون تمام حریفان ما با سرمایهگذاری وحشتناک دنبال موفقیت هستند اما به شخصه اعتقاد دارم نمایش ایران مقابل آرژانتین در جام‌جهانی برزیل یک پیغام ویژه بود برای مدعیان قهرمانی جام ملت‌های آسیا.
*چه پیغامی؟
اینکه ایران را نباید دست‌کم بگیرند. چون اگر ما در جام ملت‌ها نمایش برابر آرژانتین را تکرار کنیم کار سختی برای قهرمانی نخواهیم داشت.
*از ناکامی‌های اخیر تیم‌های پایه خبر داری؟
بله متأسفانه شنیدم جوانان هم با علی دوستیمهر نتوانست از گروهش در قهرمانی جوانان آسیا صعود کند که خبر تأسف‌آوری بود گرچه شک ندارم علی دوستیمهر و همکارانش نهایت تلاش‌شان را برای موفقیت انجام دادند اما واقعیت فوتبال پایه ایران همین است، واقعیتی تلخ و تأسفآور.
*دلیل این همه ناکامی چیست؟
ما در فوتبال پایه کار آکادمیک انجام نمی‌دهیم و فوتبال پایه ما تنها خلاصه شده در پول و پولبازی!
*چطور؟
چند وقت پیش بود از زبان یکی از مربیان کاربلد و کارنامهدار پایه تهران که ارادت خاصی نسبت به ایشان دارم شنیدم که می‌گفت الان هر کس بابای پولداری داشته باشد راحت می‌تواند در فوتبال پایه پیشرفت کند و اگر پولی در بساط نداشته باشد باید فوتبال را با تمام توانایی‌ها و استعدادی که خداوند به او اعطا کرده ببوسد و بگذارد کنار. بله متأسفانه فوتبال پایه در ایران جایی شده برای کسب و کار و کاسبی نه محل رشد و پیشرفت استعدادهای ناب. باور کنید در ایران به قدری استعداد ناب هست که اروپایی‌ها حاضر هستند برای در اختیار داشتن آنها میلیون‌ها دلار پول بپردازند اما ما تمام آنها را در این سال‌ها سوزاندیم تا به اینجا برسیم؛ جایی که فوتبال‌مان تهی شده از پدیده و استعداد.
*چاره کار چیست؟
باید با یک برنامه‌ریزی اصولی و آکادمیک کاری کنیم باشگاه‌های بازیکن‌ساز دوباره کارخانه بازیکن‌سازی خود را راه‌اندازی کنند. ما باشگاه‌هایی مثل بانک ملی، راهآهن، شاهین، دارایی و... را داشتیم که هر سال چندین و چند فوتبالیست با‌استعداد پرورش داده و به باشگاه‌های بزرگ معرفی می‌کردند اما الان دیگر خبری از این باشگاه‌ها نیست و این درد بزرگ فوتبال پایه ماست. به جای آنها الان تیم‌هایی تشکیل شده‌اند که هر بازیکنی دستش به جیبش می‌رسد و می‌تواند مخارج تیم را تأمین کند در عین بی‌استعدادی می‌‌آید و جای فوتبالیست‌های با‌استعداد را که در کوچه و خیابان‌های جنوب شهر و در زمین‌های خاکی مثل الماس می‌درخشند را می‌گیرند!/ش