از یکی از بزرگان ورزش ایران که سالهای سال هم در دربی ها دستی بر آتش داشته و در بسیاری از امور دربی ها دخیل بوده و حسابی طعم دربی را چشیده سئوال کردم اگر بخواهی دربی تهران را آنقدر فشرده کنی که فقط در یک کلمه خلاصه شود، آن یک کلمه چیست و پاسخ شندیم: "اضطراب".... از همان فرد پرسیدم اگر بخواهی تنها یک ویژگی بارز دربی های بزرگ جهان را که در دربی تهران وجود ندارد ذکر کنی و آن را در یک جمله خلاصه کنی آن یک جمله چیست که جواب شنیدم "اوج زیبائی فوتبال"....
از کنار هم قرار دادن این دو پاسخ به این نتیجه رسیدم تفاوت ما با جهانیان در مقوله دربی این است که جهانیان از دربی زیبائی می سازند و از این زیبائی لذت می برند، ما ایرانیان از این دربی اضطراب خلق می کنیم و....
**
یکبار دیگر به مهمترین رویداد ورزشی داخلی کشورمان نزدیک می شویم. به همین خاطر است که بوی دربی در فضای ورزشی کشورمان طنین افکن شده. این روزها سایه دربی بر همه ورزش ایران سنگینی می کند و سایر اخبار ورزشی را هرچقدر هم که مهم باشند تحت الشعاع خود قرار می دهد. این روزها بوی دربی می آید تا کمتر از فرو ریختن سنگین ترین سکوی قهرمانی دنیا که سالیان زیادی بود نسل به نسل بین پولادمردان کشور مان دست به دست می شد بخوانیم و بنویسیم و بشنویم و بگوئیم. فقط دربی این خاصیت را دارد که بتواند بازی ایران و کره جنوبی را هم تحت الشعاع خود قرار دهد و اخبارش بر اخبار این بازی ملی هم سنگینی کند. دوست داشته باشیم یا دوست نداشته باشیم باید بگوئیم که دربی مهمترین رویداد ورزشی کشورمان است.
اما این روزها این پدیده 47 ساله موسوم به دربی با همه این درجه اهمیتی که دارد به شدت مورد هجمه قرار گرفته. هجمه ای که از رسانه آغاز شد و به افکار عمومی بسط یافت. دربی دیگر مثل سابق دوست داشتنی نیست، مثل سابق هیجان ندارد و مثل سابق حساس نیست. مدت هاست که ورزشگاه پیر آزادی هنگام برگزاری دربی ها شرمنده هواداران نمی شود و سکوهای خالی این ورزشگاه توی ذوق می زند. دیگر کمتر هوادار دو آتشه ای را می بینید که بعد از شکست یکی از دو تیم اشک بریزد. دیگر هیجان هواداران دو تیم از ورزشگاه آزادی خارج نمی شود و به خیابان های تهران کشیده نمی شود.
دربی مدتهاست که از خودش فاصله گرفته و روح دربی ندارد. همین فاصله گرفتن دربی از دربی است که باعث شده امروزه روز، همه بر علیه دربی دوست داشتنی قیام کنند. این روزها نویسنده ها از دربی خوب نمی نویسند و مجریان و گزارشگران هم خوب نمی گویند. این روزها رسانه که عامل اصلی تغذیه افکار عمومی می باشد بر علیه دربی و تساوی های پی در پی اش قد علم کرده و می کوشد با این جبهه گیری بر علیه مساوی ها، دربی را سمت و سوی جذاب شدن ببرد. اما در روزهائی که همه بر علیه دربی، نه خود دربی که بر علیه مساوی های بدون گل پی در پی دربی قد علم کرده اند و بر علیه آن شده اند، این خود دربیست که باید خودش را از زیر فشار این هجمه خارج کند.
اگر مربیان دو تیم در روز دربی باز هم نباختن را هدف نگیرند و دنبال حفظ رکوردهای شخصی خود نباشند، اگر بازیکنان دو تیم بتوانند از زیر بار فشار روانی حاکم بر بازی خارج شده و در حد اسم و آوازه نام تیم هائی که در آن بازی می کنند ظاهر شوند، چه بسا طلسم صفر-صفر های دوست نداشتنی دربی هم شکسته شده و باز هم دربی یک رویداد دوست داشتنی باشد. در غیر این صورت باید شاهد رقم خوردن یک یکشنبه سیاه برای فوتبال ایران باشیم.
چشم همه فوتبالی ها به دربی است و تا سوت آغاز دربی کمتر از 5 روز باقی مانده. همه فوتبالی ها امیدوارند که هجمه وارد شده بر دربی کار خودش را بکند و باعث شود که دربی این بار علیه خودش نباشد.