در نیمه دوم دهه 70 تب فوتبال به شکلی عجیب در فوتبال ایران افزایش
یافت به طوری که استادیوم ها در بسیاری از مسابقات تیم های استقلال و
پرسپولیس پر می شد و به همان نسبت که تعداد تماشاگران اضافه می شد، بی
ادبی، فحاشی و حتی تخریب اتوبوس ها نیز افزایش می یافت. اوج این بی اخلاقی
ها در بازی استقلال ایران و دالیان چین رخ داد. روز هشتم اردیبهشت 1378
نزدیک به 80 هزارنفر راهی استادیوم آزادی شدند تا نیمه نهایی جام باشگاه
های آسیا را تماشا کنند. تلویزیون از مدت ها قبل تبلیغات کر کننده ای در
رابطه با پخش مستقیم مسابقات ارائه کرده بود. اما به شکلی عجیب و بدون هیچ
اعلان قبلی، تلویزیون از پخش دو مسابقه نیمه نهایی آن دوره خودداری کرد.
دلیل این مساله چنین عنوان شد که این مسابقه سه روز بعد از عاشورا برگزار
شده بود. این در حالی بود که تنها یک سال قبل از آن تلویزیون در روز عاشورا
بازی اینترمیلان و لاتزیو در فینال جام یوفا را پخش کرده بود! مسابقه شروع
شد و پیش از آغاز مسابقه رضاشاهرودی بازیکن ایرانی دالیان با ناصرحجازی
مربی آبی ها به خوش و بش پرداخت.
اما کمی بعد پرتاب سنگ و فحاشی انبوه هواداران علیه شاهرودی آغاز شد.
محمود فکری(44) اولین گل را برای استقلال زد. در بین دو نیمه بازیکنان و
هواداران به عزاداری و سینه زنی پرداختند و با آغاز نیمه دوم علی موسوی(56)
گل دوم را به ثمر رساند. فحاشی ها همچنان به شاهرودی ادامه یافت.
لحظاتی بعد همه چیز تغییر کرد و دالیان در فاصله 15 دقیقه 3 گل به
میزبان زد. کار استقلال در حال تمام شدن بود که علیرضا اکبرپور(87) کار را
به تساوی کشاند و سرانجام در وقت اضافی علی موسوی(107) با گل خود کار را
تمام کرد و استقلال راهی فینال شد. این مسابقه همه چیز داشت؛ خوش و بش های
اولیه، رویارویی یک ایرانی مقابل تیمی ایرانی، گل های فراوانی، فحاشی و سنگ
پرانی و حتی عزاداری در استادیوم.