از قدیم گفته اند «جنگ اول به از صلح آخر » به همین علت این چند خط را نوشتیم تا ثابت کنیم سر جنگ داریم با بازیکنانى که با ورود به پرسپولیس بسیارى از مسائل را فراموش کرده اند. البته روى صحبت ما با «ابراهیم توره» است مهاجمى که فصل گذشته با پیراهن فیروزه اى رنگ پیکان کارهایى کرد که در پایان، بسیارى از باشگاه ها خواهانش شدند. ۱۴ گلى که او براى تیم خودرو سواران به ثمر رساند آن هم در کمتر از ۲۵ هفته نویدبخش ورود یک مهاجم بسیار خوب و کارآمد به لیگ برتر بود اما چنین اتفاقى انگار قرار نیست رخ دهد. توره مهاجمى بود که توانایى به گل تبدیل کردن سخت ترین توپ ها را نیز داشت و به همین دلیل در مدت بسیار کوتاهى موفق شد به شهرت برسد و در بین کارشناسان فن فوتبال به یک بازیکن فوق العاده تبدیل شود اما از قرار معلوم توره تمام توانایى ها و داشته هاى فنى اش را قبل از ورود به دفتر باشگاه پرسپولیس و به محض امضاى قرارداد جا گذاشت و حالا با پیراهن سرخ پرطرفدار ترین تیم قاره کهن یک مهاجم معمولى و بدون خلاقیت را مى بینیم. حس مى کنیم توره خیلى چیزها را فراموش کرده است وگرنه آنچه وى از نوع بازى خود در ذهنمان ترسیم کرده به مراتب بسیار باارزش تر و با کیفیت تر از نمایش ضعیفى بود که او مقابل ملوان و در بندر شرجى انزلى داشت. بله! با شما هم عقیده ایم که او به علت عملکرد فوق العاده اى که در فصل قبل داشت براى پیشرفت نیاز داشت به تیم بهترى نقل مکان کند و از سوى دیگر پرسپولیس نیز محتاج یک مهاجم جانشین براى آقاى گل خود «محسن خلیلى» بود اما در طول ۹۰ دقیقه اولین بازى شهرستانى پرسپولیس هیچ نشانه اى از آن «ابراهیم توره پیکان» ندیدیم. او شاید نمى داند بازى کردن در پرسپولیس چه شرایط خاصى را مى طلبد بخصوص در این فصل که این تیم باید از مقام قهرمانى خود آن هم در غیاب عده اى از بازیکنانش از جمله خلیلى، نصرتى، بادامکى، رودباریان، شیث رضایى و... دفاع کند. اگر این چنین است حتماً باید از انتقال وى به پرسپولیس انتقاد کرد زیرا مهاجمانى به مراتب بهتر از او نیز بودند که براى پوشیدن پیراهن سرخ باشگاه سر و دست مى شکستند! توره باید بداند پرسپولیس با تمام باشگاه هایى که برایشان توپ زده فرق دارد. اینجا پرسپولیس است، که با دهها سال سابقه و خوشنامى . بازیکنى که با این باشگاه قرارداد مى بندد باید خودش را از هر لحاظ آماده کند. پرسپولیس براى مرتفع نمودن نیاز خود دست به جیب شد و با قیمت گزافى توره را قرمزپوش کرد اما اگر قرار باشد او جاى گلزنى، ساده ترین توپ ها را نیز از دست دهد نه تنها بارى از دوش تیمش بر نداشته بلکه زحمت ۱۰ بازیکن دیگر را که با هزاران زحمت توپ را براى گلزنى وى مهیا ساختند را به باد داده است. عملکرد توره در اولین بازى که به عنوان یار ثابت مقابل ملوان به میدان رفت به قدرى ضعیف و عجیب بود که ما را بر آن داشت از خودمان بپرسیم: «آیا توره مى داند کجاست؟» از دست دادن ۳ فرصت فوق العاده گلزنى مهمترین کارى بود که ابراهیم توره در ورزشگاه تختى انزلى انجام داد و این امرى است که به دنبال چرایى اش مى گردیم. البته اگر از لحاظ روانى نیز به این مورد بنگریم در خواهیم یافت که عصبى بودن وى در بازى هفته سوم نیز در عدم موفقیت توره بى تأثیر نبوده اما او براى زدن گل باید خود را تشنه تر نشان دهدتا شاید این طور بتواند مشکل گلزنى اش را حل نماید.