آهای هوادار کجایی ؟

 اصلا اگر از تو بپرسند تیم امروز کجا تمرین میکند میدانی ؟ برفرض بگویم کمپ ناصرحجازی !!! آیا میدانی کجاست ؟ باور کن حتی آدرسش را هم بلد نیستی !!!

با تو هستم ، بله با تویی که استادیوم می آیی و تا تیم گل میخورد و عقب می افتد شروع میکنی به توهین کردن به بازیکن و مربی تیمت و اصلا حواست نیست این همانی بود که تا ده دقیقه پیش داشتی برایش گلویت را پاره میکردی !!!

با تو هستم ، تویی که نصف بازی را ندیدی و نصف دیگر بازی را هم زیر دوش حمام بودی و وقتی بیرون آمدی دیدی تیم باخته و سریع رفتی توی فضای مجازی و شروع کردی به کارشناسی !!! از ترکیب ایراد گرفتی و از اینکه چرا فلان بازیکن بازی نکرد ، اما همه اینها را از روی کامنت بالایی خواندی و خودت بازی را تماشا نکرده قضاوت کردی !!!

با تو هستم !!! با تو آبی دلی که فقط ظاهراً دلت آبی است اما وقت قرارهای عاشقانه در استادیوم آزادی تیمت را تنها میگذاری و می روی دنبال کار دیگری و بعد که نتیجه را می بینی با خوشحالی میگویی خوب شد نرفتم استادیوم !!!!

آهای هوادار !!! آهای آبی دل . . .  نیستی ؟ کجایی ؟ دقیقاً کجایی ؟

اسطوره تیمت منصوریان این روزها تنهاست و چهره درهمش در تمرین ها دل آدم را به درد می آورد !! انگار صد سال تنهایی را در این چند هفته تجربه کرده و این از چروک های روی صورتش پیداست !!!

کجایی که ببینی مربی تیمت با یک دنیا انرژی آمد و حالا بعد از چند هفته ، غم از پسِ چهره اش نمایان است و به اندازه سی میلیون هوادار استرس و فشار را تحمل میکند . 

بله ، تو نیستی و در طول این مدت فقط مشغول کارشناسی بودی !!! آنقدر برای تیم در شبکه های مجازی کارشناسی کردی که شاید کارشناس هفته بعدی برنامه نود تو باشی !!! حتی کامپیوتر مجید جلالی هم جلوی کارشناسی های تو کم آورده است و مورینیو پیغام فرستاده که بازی هایشان را تو برایشان آنالیز کنی !!! از بس خوب آنالیز میکنی !!!

هنوز 4 هفته نگذشته که 360 بار تحلیل فنی ارائه دادی و دوهزار بار از ترکیب تیم ایراد گرفته ای !!!  خودت که استادیوم نرفتی اما مدام کامنت دادی " این تیم استادیوم رفتن نداره " و به این فکر نکردی که با این جمله ات رقیب را شاد میکنی و خودی را ناامید !!!

با تو هستم !! با تویی که کل وقتت را سر کل کل کردن های بیهوده با پرسپولیسی ها تلف کردی و دوهزار بار ضد آنها پست و کامنت گذاشتی ، ولی یکبار فکر نکردی که بجای این کار میتوانستی وقتت را در راستای حمایت از تیمت صرف کنی و با این حرکت آرامش را به تیم هدیه کنی ..

با توام با تو !!! اصلا با خودم هم هستم !!! چون من و تو از هم جدا نیستیم و روزهای خوب و بد را با هم تجربه کرده ایم . یادت می آید روزهای قهرمانی با استقلال و روزهای بدِ باخت در دربی ها و یا حذف از جام حذفی و یا باخت در نیمه نهایی و فینال جام باشگاههای آسیا  !!!

روزهایی که یکصدا فریاد میزدیم " دوای درد آبی فقط ناصر حجازی " یا روزهایی که یکطرف استادیوم بلند فریاد میزد سرور هر چی . . .  و تو در طرف دیگر میگفتی امیر قلعه نوییه .

یادت می آید بازی های چهارگانه استقلال در مقابل پرسپولیس را که هفت گل زدیم و گلی نخوردیم !!! آی بدو آی بدو دربی 69 ، تونل حقیقی ، گل شریفات و بازوبند مجیدی و بازی سه بر صفر جام حذفی !!! یادت هست !!!

پرویز سوبله چوبله را بخاطر داری ؟ یادت هست چقدر بردیم و عشق کردیم !!! یادت می آید چند بار قهرمان شدیم و جشن قهرمانی گرفتیم .. آخرین جشن قهرمانی مان همین دوسه سال پیش بود ، جشنی که رقیب مان،  نه سال در حسرتش می سوزد و ما در طول این سالها بارها آن را تجربه کرده ایم .

آهای هوادار !! آهای آبی دل ...

تو قلبت با ماست ، فقط راه را اشتباه می روی ، گاهی میزنی جاده خاکی و یادت می رود هوادار باشی ، یادت می رود ما فقط یک منصوریان داریم همانطور که فقط یک حجازی و یک مجیدی و یک مظلومی و یک .... داشتیم و داریم .

استقلال حالا نیاز به من و توی هوادار دارد ، استقلال کارشناس و منتقد نمیخواهد ،چون تا دلت بخواهد هستند آدمهایی که از زمین خوردن مان خوشحال می شوند و هر روز تیتر روزنامه هایشان ضد استقلال و منصوریان و ما هواداران است .

استقلال هوادار میخواهد ، هواداری که پشت تیمش باشد ، مثل آنهایی که کمپین درست کردند و نوشتند #حمایت_تا_قیامت .

مثل آنهایی که بعد هر بازی و بعد هر ناکامی نوشتند فدای سر استقلال ، زنده باد منصوریان ، مثل آنهایی که نوشتند ما اهل کوفه نیستیم تا علیمنصور تنها بماند و تا ابد پشت تیم و مربی تیمشان ماندند . مثل آنهایی که استقلال وقتی مقابل صنعت نفت باخت استادیوم را با فحش ترک نکردند و ایستادند و برای منصوریان کف زدند و یکصدا فریاد زدند "داش علی منصوریان"

و مثل آنهایی که استقلال را عاشقانه برای خودش دوست دارند نه برای نام ها و نشان ها .

من و تو هم میتوانیم اینطور باشیم ، فقط باید بخواهیم و این خواستن فقط با حرف زدن بدست نمی آید . باید دلی بخواهیم و دلهایمان را به هم نزدیک تر کنیم و آنوقت از انرژی مثبت و حمایت همه جانبه ما جوش و خروشی بر می خیزد که اثرش نه تنها استقلال بلکه خودمان را هم تکان خواهد داد . استقلال و منصوریان سرمایه های ما هستند و اگر ما از آنها حمایت نکنیم دیگر دلمان را به چه چیزی خوش کنیم ؟!.

آهای هوادار !!! آهای آبی دل . . .

امروز روز من و توست ، روز حمایت و هواداری !!! امروز را با ما باش که فردا دیر است و کسی فردا شریک شادی های ما خواهد بود که در غم هایمان کنارمان بوده و با ما همدردی کرده است.

امروز را با ما باش و بگذار خاطره تلخ حمایت نکردن از ناصر حجازی را دوباره تکرار نکنیم و از گذشته درس بگیریم  و با هم برای اتحاد و سربلندی استقلال گام برداریم ...

آهای هوادار !!! آهای آبی دل . . .

پرچمت را بردار ، دستهایت را بالا بگیر و پر قدرت تر از همیشه ،  فارغ از هر برد و باخت تیمت را تشویق کن و بلندتر از همیشه فریاد بزن : زنده باد استقلال ، زنده باد منصوریان و زنده باد همه هواداران عاشق و آبی دل استقلالی . . .

امروز روز من و توست و هیچ کس نخواهد توانست این علاقه و عشق و اتحاد را از من و تو بگیرد. بقول شاعر :

ما زنده به آنیم که آرام نگیریم

موجیم که آسودگی ما عدم ماست