بعد از شروع ناموفق استقلال در
لیگ برتر که از آن به عنوان ضعیف‌ترین شروع این باشگاه در تاریخ یاد
میکنند، این تیم توانست با چند برد پیاپی خود را از بحران نجات داده و با
روند رو به رشدی که در پیش گرفت، به صدر جدول نزدیک شود. با بررسی سبک و
سیستم استقلال در سه بازی گذشته و مقایسه آن با بازی‌های ابتدایی این تیم،
می‌توان از پنج عامل مهم که در پیشرفت این تیم نقش بسزایی داشتند، نام
برد.
بازیکنان استقلال در مرز هماهنگی
در 14 سال گذشته سکان هدایت
استقلال بین امیرقلعه‌نویی، صمد مرفاوی و پرویز مظلومی دست به دست شد و
هواداران استقلال امسال بعد از مدت‌ها شاهد نشستن مربی بر روی نیمکت خود
بودند که از نظر تفکر فنی و نیروی جوانی با مربیان پیشین این تیم تفاوت‌های
گسترده‌ای داشت. منصوریان و کادر جدید استقلال ترکیب این تیم را با تغییر
13 بازیکن شروع کردند. از همان ابتدا نگرانی درباره ناهماهنگی بازیکنان و
مشکلات بر سر راه منصوریان برای پیاده‌سازی تفکرات فنی وجود داشت. استقلال
طبق پیش‌بینی‌ها فصل جدید را بسیار بد و کسب نتایج ضعیف آغاز کرد. با گذشت
زمان و شیوه بازی استقلال، به نظر می رسد نفرات جدید به مرز هماهنگی
رسیدهاند و کادر فنی این تیم بعد از جابه‌جایی‌ها و تغییرات گسترده در
ترکیب استقلال به ترکیبی مناسب و ثابت رسیده است.
آمادگی ابراهیمی به استقلال جان تازه داد
بعد از پیوستن امید ابراهیمی به
استقلال، این بازیکن همواره نقشی محوری در این تیم بر عهده داشته است. در
فصل جدید نیز استقلال به سختی توانست این بازیکن را در تیم خود حفظ کند و
منصوریان نیز از همان ابتدا امید بسیار زیادی به او داشت. با شروع فصل جدید
ابراهیمی نشان داد که با بازیکن مدنظر کادر فنی استقلال فاصله دارد و از
مرز آمادگی به دور است. نا آمادگی ابراهیمی تاثیر خود را در بازی استقلال و
کسب نتایج ضعیف این تیم نشان داد. بعد از هفته هفتم امید ابراهیمی توانست
در ترکیب استقلال جا بی‌افتد و نقش اساسی که منصوریان در میانه میدان به او
واگذار کرده بود به خوبی اجرا کند. ابراهیمی در بازی با سیاه‌جامگان و
سایپا با توپ‌گیری‌های پیاپی بارها تماس خط هافبک و حمله تیم مقابل را قطع
کرد و اجازه بازیسازی به بازیکنان طراح حریف را نمی‌داد. تجربه نشان داده
است هرگاه امید ابراهیمی در اوج بوده به تیم خود جان تازه‌ای بخشیده است.
تغییر شیوه بازی استقلال؛ از میل به حفظ توپ تا میل به حمله
استقلال در سه بازی گذشته خود
نشان داد که سبک بازی ابتدای فصل این تیم که بازیکنان میل در حفظ توپ و
پاسکاری‌های مداوم در میانه میدان داشتند تغییر کرده و این تیم فوتبال رو
به جلویی از خود نشان می‌دهد. در بازی‌های ابتدایی، ریتم بازی استقلال کند
بود و انتقال توپ از دفاع به حمله به سختی انجام می‌شد و به نوعی بازیکنان
استقلال میلی به حمله و دادن پاس در عمق دفاع حریف نداشتند. در بازی با
سایپا، بازیسازی در استقلال از خط دفاع شروع می‌شد و با شکل گیری مربع‌های
متعدد بین بازیکنان این تیم در همه نقاط زمین، سرعت انتقال توپ و میل به
حمله در بازیکنان این تیم افزایش پیدا کرده بود.
نقش تعیین کننده رحمتی در استقلال
استقلال به کمک رحمتی توانست در
بازی‌هایی که قرار بود یک بر صفر و یا دو بر یک ببازد پیروز شده و سه
امتیاز مسابقه را از آن خود کند. رحمتی در بازی با سیاه جامگان با دو سیو
سریع و منحصر به فرد از باخت تیم خود جلوگیری کرد و یا دربازی با سایپا
چندین موقعیت گل را از مهاجمان بی دقت سایپا گرفت. باز هم بنا به تجربه و
نگاه به گذشته‌های نه چندان دور درمی‌یابیم که هر گاه رحمتی در اوج آمادگی
بود استقلال نیز کار راحت‌تری برای برد پیش رو داشته است. به طور مثال در
فصلی که استقلال برای آخرین بار با امیر قلعه‌نویی قهرمان لیگ برتر شد،
عملکرد درخشان رحمتی درون دروازه استقلال راه این تیم را برای قهرمانی
بسیار هموار کرد.
بدن‌های آماده بازیکنان، عامل موفقیت استقلال
استقلال فصل را با بدنساز انگلیسی
آغاز کرد که منصوریان او را در زمره بهترین بدنسازان دنیا می‌دانست. در
بازی‌های ابتدایی لیگ استقلال از نظر بدنی ایراد داشت و بدن بازیکنان این
تیم روان و آماده نبود. با گذشت زمان به نظر می‌رسد که اصلاحاتی از نظر
اندازه فشار بر روی بدن بازیکنان در طول تمرینات صورت گرفته است و بدن
بازیکنان استقلال فشار در طول بازی و به خصوص لحظات پایانی بازی را به خوبی
تحمل میکنند که این نکته نیز در بازی با سایپا کاملا مشهود بود.