نبردن چنین بازیهایی را می توان ایراد
اصلی منصوریان و استقلال دانست. استقلال یکی از 8 تیم نیمه اول جدول است
ولی در مصاف با 6 تیم دیگر (تیم منصوریان هنوز برابر سپاهان قرار نگرفته
است) تنها یک بازی 3+3 امتیازی را برده که آن را هم مدیون هرج و مرج ذوب
آهن و اصطکاک بین باشگاه و یحیی گل محمدی است. استقلال از مجموع 5 بازی
دیگر فقط 4 امتیاز گرفته.
اینکه استقلال در دوئل با تیمهای نیمه
بالای جدول، تنها یک باخت دارد پوئن مثبتی است ولی این نقطه قوت با تساوی
های متوالی خنثی می شود. اگر استقلال منصوریان به جای 4 مساوی و یک باخت،
صاحب 2 برد و 3 باخت می شود حالا 2 امتیاز بیشتر داشت.
پرسپولیس: استقلال برابر این تیم بدون گل مساوی شد.
تراکتورسازی: استقلال در خانه به این تیم 2 بر یک باخت.
ذوب آهن: تنها مثال نقض استقلال؛ آنها موفق به شکست دادن ذوب آهن در تهران شدند تا به اولین پیروزی فصل شان برسند.
نفت: استقلال در اولین بازی فصل میزبان نفت بود و مساوی کرد.
فولاد: استقلال در اهواز به مصاف فولاد رفت و به تساوی یک بر یک رسید.
پیکان: استقلال در زمین پیکان با تیم جلالی به تساوی یک بر یک دست یافت.
سپاهان: استقلال در هفته پایانی فصل با این تیم بازی می کند.