خسرو حیدری در سال‌های اخیر چه عملکرد خارق‌العاده‌ای
داشته که به رغم رسیدن به سن بازنشستگی همچنان در استقلال حضور دارد و
دستمزدهای میلیاردی می‌گیرد؟ چرا این بازیکن همواره در حاشیه امنیت قرار
دارد و مصدومیت‌های پی درپی نیز تهدیدی برایش محسوب نمی‌شود و حتی با او
قرارداد 3 ساله هم منعقد می‌شود؟ باید پای حرف‌های پزشکان استقلال بنشینید و
درباره تعدد مصدومیت‌های حیدری از آنها بپرسید تا به دردسرهایی که در 5
سال اخیر این بازیکن برای تیم پزشکی باشگاه استقلال داشته، پی ببرید.
حیدری
بیشتر عمر ورزشی خود در سال‌های اخیر را دایما در کلینیک دکتر نوروزی
گذرانده است. حال همین بازیکن همواره در فهرست باشگاه استقلال دیده می‌شود؛
در حالی که همه همقطاران دیروزش از استقلال کنار گذاشته شده‌اند.
اسامی
هم‌تیمی‌های نامی سابق خسرو را در ذهن بیاورید، آنها که به انحای گوناگون
از استقلال کنار گذاشته شده‌اند تا به آنچه بر احوالاتش می‌گذرد به خوبی پی
ببرید وآگاه شوید از امتیازهایی که همواره باشگاه استقلال برای این بازیکن
قایل بوده و در مواجهه با دیگر بازیکنان هرگز چنین نکرده است.
همین
حالا مجتبی جباری را به دلیل مصدومیت‌های پی در پی از استقلال کنار
گذاشته‌اند بی آنکه دلیل را روشن بگویند یا در سایت باشگاه استقلال رسما
اعلام شود. خسرو حیدری هم اگر به لحاظ مصدومیت وضعش بدتر از جباری نباشد،
قطعا بهتر نیست و آمار گواهی می‌دهد به این واقعیت که شماره 2 باشگاه
استقلال زمان‌های طولانی از فصل را به دلیل آسیب دیدگی‌های پی در پی از دست
داده اما برخلاف بازیکنانی همچون جباری همواره در حاشیه امن بوده و حتی
تهدیدی هم از طرف باشگاه برای این بازیکن نبوده است. با جباری به گفته
افتخاری قرارداد بازی به بازی بسته می‌شود اما خسرو حیدری همیشه قرارداد
سفت و محکمی داشته و هیچ گاه از گرفتن دستمزدهای آنچنانی نیز محروم نشده
است. حال اگر به سابقه جباری بنگرید به این نتیجه می‌رسید که شماره 8
همواره بازیکن بزرگتری در قیاس با حیدری بوده است، پس چرا همان برخوردی که
با دیگر بزرگان استقلال شده با خسرو نشده، بسیار تامل برانگیز است.
شاید
برای تصمیم‌گیران باشگاه استقلال ملاک تاثیرگذاری‌های این بازیکن بوده که
اگر ادله را اثرگذاری بدانیم خیلی‌ها جلوتر از حیدری بوده‌اند که هیچ
حمایتی پشت‌شان نبوده و به رغم آمادگی‌های فنی از استقلال کنار رفته‌اند.
یکی
همین امیرحسین صادقی که هنوز در تیم پیکان می‌درخشد. مدافعی که تردید
نداریم اگر همین حالا در قلب دفاع استقلال حضور داشت، هیچ دل نگرانی را
باقی نمی‌گذاشت. امیرحسین صادقی اما به رغم تمام شایستگی‌هایش از استقلال
کنار گذاشته شد تا از تداوم بیشتر در استقلال و خلق رکوردی دست نیافتنی
محروم شود. آندرانیک تیموریان هم هیچ گاه به اندازه حیدری از سوی مسوولان
باشگاه استقلال حمایت نشده است. آندو در فصل چهاردهم به دلیل خلف وعده‌های
پی در پی در پرداخت حقوقش ناچار به ترک باشگاه استقلال شد.
در
حالی که در همان فصلی که آندو در میانه‌های راه ناچار به ترک استقلال و
پیوستن به تراکتورسازی شد بازیکنان دیگری همچون حیدری هم بودند که
قراردادهای بالاتر از سقف می‌گرفتند (توفیقی تمام ماجرای قراردادهای بالاتر
از سقف را خوب می‌داند). باشگاه استقلال به تعهداتش در مواجهه با خسرو عمل
کرد اما تیموریان را به دلیل آنچه ناتوانی در پرداخت دستمزد عنوان می‌شد،
کنار گذاشت.
تبعیض میان بازیکنانی که طی این
سال‌ها مجاب به ترک استقلال شده‌اند با خسرو حیدری را آنجا می‌توان
ملموس‌تر حس کرد که همواره آقای شماره 2 از دستمزدهای چشمگیر محروم نبوده و
حقوقش را هم سر وقت گرفته اما هنوز بازیکنانی که نام‌شان را بردیم از
استقلال طلب دارند. رازش چیست که خسرو در همه این سال‌ها حتی از استقلال
گلایه و شکایت مالی هم نداشته است؟ نقطه پنهان ماجرا کجاست که هر بار در
مواجهه با بازیکنانی همچون آندو و جباری بحث‌های مصدومیت پیش کشیده شده اما
باشگاه استقلال همواره در مقابل حیدری سیاست دیگری را در پیش گرفته است.
9
سال ماندگاری در تیم بزرگی همچون استقلال آسان نیست. 9 سال بودن در تیمی
که همواره مشکلات مالی داشته و این مشکلات هیچ گاه گریبان حیدری را نگرفته
شگفت انگیز است. البته از اخلاق خوب و آرامش خسرو نباید چشم‌پوشی کرد که
همواره بازیکن کم حاشیه‌ای بوده است.
حیدری از
سال 87 تا به امروز با همه مربیان استقلال هم کار کرده است. از صمد مرفاوی
و امیر قلعه‌نویی گرفته تا پرویز مظلومی و علیرضا منصوریان و وینفرید شفر و
هیچ اصطکاکی میان او و سکانداران هدایت استقلال به وجود نیامده در حالی که
همه بازیکنان بزرگ استقلال در مقطعی با مربیان به چالش‌هایی خورده‌اند.
شاید
راز ماندگاری خسرو، علاوه بر درخشش در سال‌های گذشته، همین تعامل و روحیه
منعطف او باشد. به هرحال خسرو و ماندگاری‌اش در استقلال اتفاق جالبی است که
نمی‌توان بر آن چشم بست.