پارسال شفر کم اذیت نشد، اما به هر حال اشتباهاتش هم کم نبود. امسال، اما انگار در ادامه پروسه خارجی‌زدایی در استقلال، نوبت به استراماچونی رسیده است و او باید بعد از یک باخت سیبل شود. بله، استقلال بد باخت و به تیم چندان قدری هم نباخت، اما اینکه بعد از یک بازی با یک مربی ایتالیایی کاری کنیم که ۱۷ سال قبل و بعد از ۲۰ هفته با کخ کردیم، نه انسانی است، نه فوتبالی و نه کمکی به استقلال می‌کند.
استراماچونی مقابل ماشین‌سازی اشتباهاتی داشت. مثلاً وقتی دیاباته را آورد، می‌توانست فرشید اسماعیلی را بیرون نکشد. او حتی علی دشتی را دیر آورد که البته باید دلایلش را شنید، چون به هر حال سرمربی از هر کسی به بازیکنان نزدیک‌تر است. استراماچونی، اما چیز‌هایی می‌خواست که برایش فراهم نشد. مثل یک هافبک طراح که جای پاتوسی را پر کند. او در کنفرانس قبل از بازی هم اشاره‌ای داشت به جذب یک مهاجم دیگر که باید دید باشگاه در ادامه راه می‌تواند این مهاجم و یک هافبک طراح را بخرد یا نه؟ استقلال در دفاع وسط هم کلی مشکل دارد، اما فقط یک سیاوش یزدانی را خرید که از سه ماه قبل همه می‌دانستند محروم است.
مخالفان استراماچونی همان مخالفان حضور مربی خارجی در ایران و استقلال هستند و اهداف خاص خود را دنبال می‌کنند. این‌ها کسانی هستند که می‌گویند مربی خارجی نباشد تا دوباره یک استقلالی قدیمی! سکان هدایت تیم را در دست بگیرد.
امیرحسین فتحی باید باهوش باشد و اشتباهات قبلی را تکرار نکند. او باید پشت مربی‌ای که خودش آورده، بایستد حتی اگر با او اختلاف نظر دارد. فتحی باید بداند عده‌ای که در گوش او علیه استراماچونی پچ‌پچ می‌کنند، خیرخواهش (و خیرخواه استقلال) نیستند. این را ما نمی‌گوییم، بلکه تاریخ استقلال می‌گوید که هرگاه یک مربی خارجی آمد (چه خوب و چه بد) یک عده کمر همت بسته‌اند که نابودش کنند.