دیدار ذوب‌آهن اصفهان برابر استقلال مسابقه‌ای بود که همه چیز داشت؛ گل‌های زیاد و زیبا، هیجان بالا، دقایق پایانی پرالتهاب و باورنکردنی، سرعت بالا و هر چیز دیگری که می‌توان از یک بازی جذاب توقع داشت.
۱- نیمه اول؛ بدون گل ولی با سرعت بالا
هر چند نیمه نخست این بازی گلی در بر نداشت ولی از نظر سرعت یکی از بازی‌های استاندارد لیگ بود که بیننده‌ها را به رغم اینکه گلی نداشت از دیدن این بازی خسته نمی‌کرد و کمتر کسی حاضر بود نگاهش را از این بازی جذاب بردارد. مسلماً اینکه مسابقه‌ای گل نداشته باشد ولی تماشاگرپسند از کار دربیاید، از آن دسته اتفاق‌هایی است که در فوتبال ما کمتر شاهد آن هستیم.
۲- ضربات ایستگاهی که بالاخره به داد ذوبی‌ها رسید
یکی از نکاتی که در این بازی دیده شد تعداد ضربات ایستگاهی و به خصوص ضربات کرنر زیادی بود که ذوبی‌ها داشتند ولی عجیب این بود که این تیم از هیچ یک از آن‌ها بهره نمی‌برد تا اینکه بالاخره آن‌ها با زدن اولین گل خود از روی یک ارسال کرنر توانستند از این ضربات استفاده کنند و البته جالب‌تر این بود که دومین گل آن‌ها هم از ارسال یک ضربه ایستگاهی به دست آمد تا ذوبی‌ها به رغم عدم استفاده از ضربات ایستگاهی فراوانی که تا دقیقه ۷۰ داشتند، به یک‌باره به یک تیم موفق در این زمینه تبدیل شوند.
۳- خوب‌های هر دو تیم
در این بازی بیشتر بازیکنان هر دو تیم خوب و مؤثر بازی کردند ولی از تیم میزبان باید به عملکرد بسیار خوب ارسلان مطهری در خط حمله (و تحرک مثبت او در بین مدافعان حریف)، قاسم حدادی‌فر در خط میانی (و بازی رندانه او در میانه میدان) همچنین نژادمهدی در خط دفاعی (که بسیار باصلابت بود) اشاره کنیم، اما در سوی مقابل هم باید به عملکرد بسیار خوب فرشید اسماعیلی و داریوش شجاعیان اشاره کنیم که فارغ از گل‌های زیبایی که زدند، نمایش عالی داشتند. آن‌ها هم بسیار دویدند و هم در زمان انتقال توپ به خط حمله عالی و مؤثر عمل کردند.
۴- باز هم کابوس وقت‌های اضافه و اخراج استراماچونی
به طرز عجیبی این کابوس‌های وقت اضافه دست سر از استقلال برنمی‌دارد و باز هم در این بازی داستان گل خورده در وقت‌های اضافه برای آبی‌های تهران تکرار شد تا کابوس آن‌ها در این زمینه ادامه پیدا کند، البته این تنها موضوع ناراحت‌کننده برای استقلال نبود و استراماچونی هم از بازی اخراج شد تا همچنان تنش موجود روی نیمکت آبی‌ها باعث آزار هواداران این تیم باشد.