در تاریخ 64 ساله باشگاه استقلال همواره دروازه‌بان‌های بزرگی از این تیم به تیم ملی رفته‌اند. اگر حجازی را شاخص‌ترین چهره آبی‌ها در چارچوب دروازه تیم ملی بدانیم باید به احمدرضا عابدزاده هم اشاره داشته باشیم که در دوران نوجوانی خود از باشگاه استقلال راهی تیم ملی شد. هرچند که او بعدها با لباس پرسپولیس در میادین حاضر شد و امروز به عنوان یک چهره کاملاً سرخابی معرفی می‌شود. پس از عابدزاده، استقلال همواره در تیم ملی صاحب کرسی بود؛ هادی طباطبایی، پرویز برومند و بعدها طالب‌لو و رحمتی . در واقع استقلال را می‌توان به عنوان یکی از سازنده‌ترین باشگاه‌ها در چارچوب دروازه نامید؛ باشگاهی که در طول دوران حیات خود دروازه‌بان‌های شاخصی را به تیم ملی معرفی کرد. همین امروز هم حاصل دسترنج استقلال در تیم ملی یکه‌تازی می‌کند؛ سیدمهدی رحمتی دروازه‌بانی که البته در 2 سال حضورخود در استقلال نتوانست در رقابت با وحید طالب‌لو پیروز شود که این نشان می‌دهد آن روزها چه رقابت تنگاتنگی میان رحمتی و طالب‌لو برقرار بود. از این موضوع که بگذریم باید به رویکرد تازه اعضای کادر فنی تیم ملی به دروازه‌بان‌های استقلال اشاره داشته باشیم. فصل قبل افشین قطبی بارها و بارها وحید طالب‌لو را به تیم ملی دعوت کرد. با افت وحید و ظهور دوباره محمدی در چارچوب دروازه به عنوان یكی از سنگربانان مطمئن تصور می‌شد قطبی این بار محمدی را به تیم ملی دعوت کند. خط زدن طالب‌لو در واقع این توقع را ایجاد می‌کرد تا افشین قطبی دروازه‌بانی که توانسته بود طالب‌لو را نیمکت‌نشین کند به تیم ملی فرا خوانده شود اما قطبی تا امروز هرگز به این خواسته روی خوش نشان نداده و کمترین توجهی به محصولات استقلال در چارچوب دروازه ندارد. این بی‌توجهی از آنجا پر اهمیت و جریان‌ساز جلوه می‌کند که می‌بینیم قطبی دست روی گزینه‌ای می‌گذارد که سال‌ها است از فرم بدنی مطلوب فاصله گرفته و عملکردش در 3 بازی اول لیگ کاملاً ناامیدکننده بوده است. از ابراهیم میرزاپور حرف می‌زنیم؛ دروازه‌بانی که اگر به قضاوت اهالی فن گذاشته شود در حال حاضر میان 10 دروازه‌بان برتر فوتبال ایران هم قرار نمی‌گیرد! بیراه نیست اگر بگوییم افشین قطبی در دعوت از میرزاپور دچار اشتباه فاحش شده و به وضوح توانایی‌های دروازه‌بان‌های استقلال را نادیده گرفته است. قطبی در حالی میرزاپور را همواره به اردویش فرا می‌خواند که برای بیرون گذاشتن نام طالب‌لو مترصد تنها یک بازی نیمکت‌نشینی او در استقلال بود و از آن بدتر پاداش بازی‌های خوب محمدی در لیگ قهرمانان آسیایی فصل قبل و بازی‌های لیگ برتر را هم نداد. شاید قطبی تصور می‌کند چون یک دروازه‌بان آماده به نام رحمتی دارد –که او هم روزگاری در چارچوب دروازه استقلال به میدان می‌رفت- می‌تواند هر گزینه‌ای را به عنوان دروازه‌بان‌های دوم و سوم تیمش به تیم ملی فرا بخواند. او اینگونه انگیزه را هم از تیمش می‌رباید و تردیدی نیست در آینده نبود رقیب مناسب در تیم ملی به ضرر رحمتی هم شود. در حالی که اگر محمدی یا طالب‌لو به تیم ملی دعوت می‌شدند آنگاه رقابت در تیم ملی شانه به شانه می‌شد و البته دروازه‌بان‌های استقلال هم به حق خود می‌رسیدند.