<ul> <li> <div align="justify"><font size="2"> حالا نمى شود مثل چند دربى اخیر سفت و محکم گفت مساوى مى شود، این هم یکى از آن تاثیرات مثبت کریم باقرى در فوتبال کشور است. خیلى از استقلالى ها هم ممنونش هستند به خاطر آن شوت سرکش! باختند اما برایشان هزار بار بهتر بود تا یک تساوى دیگر ببینند توى <br> شهر آورد.استقلال و پرسپولیس امسال در یک حد هستند. نا امید کننده ظاهر نشده اند تا به اینجاى کار اما چنگى هم به دل نزده فوتبالشان. این مساله دربى را قشنگ مى کند، چرا؟ اگر استقلال ببرد فاصله امتیازاتش را با رقیب همیشگى کم مى کند، اگر پرسپولیس ببرد، فاصله کم شده در چند هفته منتهى به دربى باز هم زیاد مى شود، این است که دلمان خوش مى شود به قشنگ شدن دربى، اگر احتیاط ها بگذارد، اگر ترس ها بگذارد، اگر تاکتیک «مهم گل نخوردن است» بگذارد، اگر... <br> چند فقره آمارى <br> آخرین بار رضا عنایتى بود که گل پیروزى را چسباند ته تور دروازه پرسپولیس؛ ۱۴ آبان ،۱۳۸۴ آخرین بار براى آخرین برد استقلال در دربى. از آن روز ۱۸۰۵ غروب مى گذرد، غروب هایى که براى سرخ ها بدون باخت به شب رسیده است. هنوز استقلال با ۲۰ برد پیشتر است نسبت به ۱۷ برد پرسپولیس البته با احتساب ۳ بر صفرهایى که به دلایل مختلف پیروزى را به نام استقلال ثبت کرده است. باقى بازى ها هم که سوت مساوى زده اند زیر گوشش. <br> اولین برد به نام استقلال سند خورده در دربى سوم؛ ۱۳ مرداد ۱۳۴۸ و تا امروز آخرین برد به نام سرخ ها، این وسط چندین و چند جور آمار دیگر هم مى شود داد، البته. <br> خودکشى به سبک مظلومى <br> همیشه هم این طور نیست که تپانچه را بگذارى وسط پیشانى ات یا زیر چانه، ماشه را بچکانى و خلاص! همیشه هم این طور نیست که طناب بیندازى به گیره لوستر، گردنت را بسپارى به حلقه اش، صندلى را زیر پایت بلغزانى و خلاص! همیشه هم این طور نیست که بایستى بر بلندى (مثلاً پل یا پشت بام یک برج ۱۰۰ طبقه) چشم هایت را ببندى، خودت را رها کنى در فضاى لایتناهى و خلاص! خودکشى ها همیشه هم این جورى ها نیست. مى شود به روش هاى دردناک ترى هم انتحار کرد. مثلاً همین پرویز خان مظلومى مى تواند با آرایش ۴ نفره در خط دفاع، همه آن راهها را در پایان ۹۰ دقیقه دربى برود. استفاده از دفاع خطى در استقلال یعنى همان چیزى که دایى در رویا به دنبالش مى گردد. استفاده از دفاع خطى یعنى این که محمد نورى پاس عمقى بدهد و غلامرضا رضایى از کمند ۲ دفاع میانى بگریزد و شترق! روشى که پرسپولیس در هفته هاى نخست باهاش امتیازات زیادى جمع کرده است، آن قدر که تا تیم ها به خودشان بیایند، سرخ ها چسبیدند به ذوب آهن صدرنشین. <br> عمران زاده به خاطر اخراج در بازى با صبا دربى را از دست داده، این شاید براى مظلومى منجر شود به راحت تر تصمیم گرفتن. در مورد چه؟ در مورد استفاده از ۳ دفاع متمرکز، روى آوردن به ۳-۴-۳ یا ۲-۵-۳ که اولى جسورانه تر است و دومى معقول تر براى دربى شصت و نهم. <br> دست هاى بسته دایى <br> پرسپولیس از همان ابتداى فصل در تمام بازى ها با همه داشته هایش بازى کرده است. این یعنى چه؟ این مساله بدان معناست که همه زور پرسپولیس شامل همان بازیکنانى مى شود که داخل میدان هستند، یعنى نیمکت سرخ ها وزن ندارد، وزن آنچنانى ندارد. این معضل فصل اخیر پرسپولیسى ها بوده. دست هاى دایى بسته است و جالب این که مقصر هم خود اوست.عملکرد ضعیفش در حفظ بازیکنان ضعیف فصل قبل حالا، حالاها برایش دردسر درست خواهد کرد. <br> سپهر حیدرى به دلیل ۳ اخطاره شدن محروم است از حضور در دربى ۶۹ اما این دلیل نمى شود که دایى با ۴ دفاع بازى نکند. نورمحمدى به جاى حیدرى در کنار شیث رضایى ۲ دفاع میانى خواهند بود و علیرضا محمد و على عسکرى هم در راست و چپ. به نظر نمى رسد دایى به خط دفاع ۳ نفره و متمرکز اعتقادى داشته باشد. براى پرسپولیس لزومى هم ندارد با ۳ دفاع بازى کند (برعکس استقلال) آنچه براى خط دفاع سرخها مهم است مهار توان حمل توپ و فضاسازى مجیدى و قدرت شوتزنى میداودى است. براى اولى استفاده از دفاع خطى تجویز خوبى است و براى دومى به کار گرفتن ۲ هافبک دفاعى. <br> ۱-۳-۲-۴ محبوب دایى همین جا شکل مى گیرد، البته اگر قرار باشد دایى جسارت بیشترى خرج کند آن وقت پرسپولیس را با ترکیب ۲-۳-۱-۴ هم ممکن است ببینیم. در حالت اول باقرى از ابتدا کنار مازیار زارع خواهد بود و نورى یک خط جلوتر. در حالت دوم بادامکى راست بازى مى کند، باقرى بیرون است و رضایى از بل راست کوچ مى کند کنار نوروزى در نوک خط حمله. به هرحال دایى انتخاب هاى چندانى ندارد، چون دست هایش بسته است. چه کسى دست هاى دایى را بسته است؟ <br> جنگ هافبک ها <br> بیشتر تساوى هاى دربى زیر سر همین هافبک هاست. جماعتى که در میانه میدان مى چرخند براى خودشان. همان ها که هم طراحى حمله مى کنند، هم تاکتیک تخریب را به اجرا مى گذارند. مربیان ترسو این منطقه را شلوغ مى کنند و این است که هر طرح حمله اى همان جا وسط زمین در نطفه خفه مى شود، این وسط هوش و خلاقیت ۲ عنصر تعیین کننده است؛ دوئل محمد نورى و مجتبى جبارى. <br> هر ۲ خوش فکر، هر ۲ طراح و باهوش. ضعف هایشان هم مشابه است؛ هر ۲ قدرت بدنى پایینى دارند، سرعتشان هم چنگى به دل نمى زند اما شوتزن هستند، کاشته زن و البته گلزن! در میان هافبک دفاعى ها باقرى اگر بازى کند گل سر سبد است. بازیکن کاملى که وزنه است، آن قدر سنگین که کفه موازنه را به سود پرسپولیس پایین مى برد اما نقطه ضعف بزرگى دارد؛ سنى ازش گذشته و در تمام ۹۰ دقیقه با یک کیفیت بازى نمى کند، این دغدغه دایى است. فرزاد آشوبى باهوش است، مازیار زارع جنگنده تر و دسوزا اگر بازى کند بهتر از کیانوش رحمتى جواب مى دهد. براى استقلال استفاده از ۲ هافبک دفاعى یک الزام است خصوصاً اگر با ۳ دفاع بازى کند. <br> اتوبان هاى دو طرفه <br> پرسپولیس در کناره ها برتر دیده مى شود، خصوصاً اگر <br> ۱-۳-۲-۴ بازى کند و با قرار دادن نوروزى در نوک خط حمله از غلامرضا رضایى در جناح راست استفاده نماید. رضایى با آن نفس چاق و استارت هاى ویرانگرش روز سختى براى سمت چپ استقلال رقم خواهد زد؛ اگر شیرزاد بازى کند در ۲-۵-۳ خیلى باید محتاط باشد براى جا نماندن از رضایى. این فن احتمالى یک بدل هم دارد. مظلومى مى تواند از میداودى به جاى خط حمله در جناح چپ استفاده کند اگرچه سرعت میلاد هم آن قدر نیست که غلامرضا را خوب و کامل پوشش دهد. آندره لوئیز هم اگرچه با تجربه تر از فشنگچى به نظر مى رسد اما خب به اندازه امیرحسین دینامیک نیست. <br> برگ هاى برنده <br> همه قدرت و برترى استقلال مقابل حریف سرخپوش در خط حمله متمرکز شده است، خصوصاً اگر مظلومى نترسد، به شیرزاد اعتماد کند و میداودى را به جاى برهانى بگذارد آن جلو کنار فرهاد مجیدى. زوج این ۲ نفر اصلى ترین عامل استرس و دلشوره هاى دایى خواهد بود. حتى خود برهانى هم مهره بسیار خطرناکى است. اگرچه معمولاً گل نزن از کار در مى آید اما قدرت دوندگى و جایگیرى هاى منحصر به فردش کار را براى مدافعان پرسپولیس سخت مى کند، خیلى سخت.آن طرف میدان ترکیب منتظرى، صادقى و امیرآبادى هم کار سختى دارند. نوروزى با انگیزه است و اضافه شدن هاى گهگاهى محمد نورى، نفوذهاى رضایى و فرارهاى فشنگچى هم مزید بر علت است. <br> تاکتیک هاى محتوم <br> سرخابى ها با چه روشى گل مى زنند؟ سواى ضربات ایستگاهى که هر ۲ تیم نفرات زبده اى در این زمینه دارند(به ویژه میداودى و زارع) استقلال خصوصاً اگر ۲-۵-۳ بازى کند گرایش بالایى به سانتر از جناحین خواهد داشت، بر خلاف پرسپولیس که چه حریفش با ۳ دفاع بازى کند و چه ۴ دفاع روى نفوذ از عمق تاکید خواهد داشت، چون بهترین ابزار موجود را براى استفاده از این تاکتیک دارد. از طرفى استقلال روى توپ هاى پشت محوطه جریمه حساب مى کند همان قدر که پرسپولیس به جلو کشیدن نفراتى چون باقرى و شیث در ضربات کرنر و ارسال از کناره ها هم نظر دارد. <br> جزرومدهاى روانى <br> دربى را به خاطر این مى گویند کمتر تابع مسائل فنى و تاکتیک هاى مربیان است که معمولاً بازیکنان مقابل نزدیک به ۲۰۰ هزار چشم مشتاق و مهیج دچار جزرومدهاى روانى مى شوند. تحت تاثیر جو قرار مى گیرند و حکم قایقى را پیدا مى کنند که روى دریاى پر تلاطم ورزشگاه آزادى سرگردان است. در چنین شرایط فرمانى از مغز نمى گیرند که خب، غلبه بر همین موضوع هم خودش یک برگ برنده محسوب مى شود. بازیکنان با تجربه تر، روان تر و تاکتیکى تر بازى مى کنند اما همان ها از انگیزه بالاى جوان ترها مى ترسند. استقلال نفراتى دارد مثل میداودى که خیلى انگیزه دارند خودشان را نشان بدهند، پرسپولیس هم دارد و این جدالى است که در نهایت نتیجه را رقم مى زند. <br> سوت پایان <br> براى آخر دربى حرفى نمى شود زد. دربى داستانى است که پایان ندارد. <br> </font></div> </li></ul>