استقلال از تبریز به سلامت گذشت و یک امتیاز با ارزش از این میدان دریافت کرد. استقلال در این بازی دقایقی می‌توانست برنده باشد و دقایقی هم مستحق باخت بود! شاید این تساوی به لحاظ فنی عدالت را برقرار کرد چرا که نه آن چنان تراکتورسازی تیم برتر میدان بود و نه استقلال. گذشته از این حرف‌ها که چه تیمی مستحق بردن بود یا باختن، استقلال بار دیگر تصویر تیم عقب کشیده و مدافع را در نیمه دوم این بازی به منصه ظهور گذاشت.
همان‌طور که در دربی هم شاهد بودیم استقلال اغلب دقایق نیمه دوم را به دفاع و بازی در زمین خود گذراند.
پس از دربی این استدلال مطرح شد که چون استقلال می خواسته حریف خود را به زمینش بیاورد و با ضد حمله تیر خلاص را شلیک کند آن حربه را به کار گرفته است. به واسطه گلی که استقلال در دقایق پایانی زد می‌شد استدلال کادر فنی استقلال را پذیرفت و از تاکتیک آنها در این بازی دفاع کرد اما در تبریز چه؟ آیا می‌شد باز هم از تیمی که اغلب دقایق نیمه دوم را به دفاع کردن از حملات حریف می‌گذراند دفاع کرد؟ آیا باز هم حربه این بود که حریف را به زمین خود کشیده و به واسطه سرعت مهاجمان تیر خلاص را شلیک کرد؟ چنین استدلالی که استقلال در بازی با تراکتورسازی تبریز هم دنبال اجرای تاکتیک‌های بازی با حریف سنتی‌اش بود قابل پذیرش نیست چرا که مهاجمان استقلال در همه دقایق بازی هیچ گاه نتوانستند از میان مدافعان تراکتورسازی گذشته و دروازه آنها را با خطر روبرو کنند. بنابراین می‌توان گفت این بار استقلال محکوم به بازی دفاعی است!
***
استقلال را وقتی محکوم می‌کنیم، آن هم به بازی دفاعی در نیمه دوم، باید دلایل کافی هم در بیان این تحلیل داشته باشیم و این سوال را از خود بپرسیم که چرا استقلال در نیمه دوم بازی با تراکتورسازی آن تیم شاداب نیمه اول نبود. مانند همیشه اولین ایرادی که به ذهن می‌رسد این است که استقلالی‌ها مشکل بدنی دارند. شاید این سطحی‌ترین تحلیلی باشد که بتوان در این باب مطرح کرد اما آیا به واقع استقلال مشکل بدنی دارد؟ تیمی که برنامه‌های بدنسازی خود را به طور تمام و کمال در میان تعطیلات لیگ انجام داد و به گفته کادر فنی‌اش توانست عقب ماندگی خود را جبران کند؟! با قطعیت می‌توان گفت دلیل اصلی افت محسوس استقلال در نیمه دوم بازی‌های اخیر مشکلات بدنی نیست. استقلال طی 18-17 روز اخیر 3 بازی بیرون خانه برگزار کرده است. دو بازی که یکی مقابل صبای قم بود آن هم در شرایطی که آبی‌ها از دقیقه 5 به خاطر اخراج حنیف عمران‌زاده 10 نفره شدند. دیگری در همدان و در آخر هم بازی در تبریز. در میان این 3 بازی، آبی‌ها یک بازی بسیار سنگین هم در دربی برگزار کردند که تعداد بازی‌های سخت‌شان را به عدد 4 می‌رساند. بنابر این می‌توان علت افت استقلال را در تعدد بازی‌های بیرون خانه جست‌وجو کرد.
***
استقلال امروز به لحاظ امتیازی عملکرد خوبی داشته است. همان طور که شاهد هستیم کسب تساوی از تبریز و قم و پیروزی در جام حذفی مقابل پاس در همدان نمی‌تواند نتایج بدی تلقی شود مگر آنکه خواست عمومی از استقلال در بازی‌های بیرون خانه هم پیروزی باشد! که برآورده کردن این انتظارات چندان ساده نیست. البته نقل چنین جملاتی به معنای ساده گذشتن از پیرامون اشکالات بازی استقلال نیست، آنچنان که می‌بینیم تیم مظلومی هیچ برنامه‌ای برای حرکت از کناره‌ها ندارد.