جواد خیابانی تلاش فراوانی به خرج داده تا با گزارش‌های به اصطلاح حماسی‌اش رضایت مخاطبان تلویزیونی را جلب کند.
اما به نظر می‌رسداستفاده از جملات نامتعارف و القای هیجان مصنوعی به لحظات کم اهمیت بازی‌های تیم ملی به تعداد منتقدان او افزوده است. در این میان سایت‌های خبری هم با انعکاس جملات عجیب و در عین حال احساسی تنها گزارشگر تلویزیونی حاضر در دوحه به این جو دامن زده اند.
تجربه نشان داده خیابانی حتی اگر در حال انجام ماموریت در خارج از کشور هم باشد خبرهای پیرامون خودش را با وسواس رصد می‌کند. او پس از آنکه از بازتاب گزارش بازی ایران و کره شمالی در یک سایت خبری مطلع شد مطابق معمول آستین‌ها را بالا زد و به قصد شرمنده کردن دوستان قدیمی‌اش برای این خبرگزاری کامنت‌های مفصلی ارسال کرد. خیابانی این کامنت‌ها را با اینترنت تلفن همراهش برای سایت مذکورارسال کرده و به دلیل نداشتن فونت فارسی از حروف فینگلیش استفاده کرده است. او اولین کامنت را به پیوست یکی ازعکس‌های دوران جوانی‌اش با این مضمون فرستاده است: «سلام، این ایمیل را دادم و شماره ام در قطر هست.... نوشته بودین که به خبرنگارتان در اینجا گفتم برو هرچی دل‌تان می‌خواهد بنویسید... به خدا این انصاف نیست. من هرگز این کار رو نمی‌کنم...
به خدا من هم یک ایرانی هستم که دلم برای وطنم می‌تپد... من ایران را و شادی ایران را به دنیا نمی‌دهم. همه شما را دوست دارم. تلفن بزنید تا باور کنید خودم هستم. در ضمن این عکس مربوط به فینال جام‌جهانی 1998 فرانسه است.» خیابانی در کامنت بعدی شایعه قهر فردوسی‌پور و اینکه در آخرین روزها به عنوان جایگزین او عازم دوحه شده را تکذیب کرده: «به‌خدا این طور نیست... حکم ماموریتم به قطر قبل از مرداد صادر شده بود. چرا این قدر بی‌انصافید؟... به‌خدا همه ما می‌رویم زیر تلی از خاک «آخرش.. دخترم برای این دروغ، سه روزه که مدرسه نمی‌ره.... چرا؟»