سقف مهارت و توانایی هافبکهای استقلال کجا است؟ جباری – مبعلی، بازیکنانی که یک شکل بازی نمی‌کنند!

بحث‌های گوناگون و پیچیده‌ای پیرامون ترکیب استقلال در بازی با النصر عربستان وجود دارد. سوال‌های متعددی از آن بازی و چرایی حذف استقلال در ذهن مخاطبان این تیم مانده که هنوز پاسخی برای آن یافت نشده است. عده‌ای معتقدند استقلال مقابل النصر آن تیم دلخواه و سراسر هجومی نبود. بیشتر به نیمه اول اشاره می‌شود و این سوال پرسیده می‌شود که چرا استقلال نتوانست در 45 دقیقه نخست صاحب موقعیت‌های گلزنی بیشتری ‌شود. هیچ‌کس به طور قطع نتوانسته این سوال را آنالیز کرده، بشکافد و پاسخ درستی برایش بیابد. هر کس به زعم خویش تحلیلی بیان می‌کند که البته هر یک از این تحلیل‌ها به طور نسبی در نتیجه نگرفتن استقلال اثر گذاشته است. در واقع نتیجه نگرفتن آبی‌ها فقط یک دلیل را به دنبال خود نمی‌بیند. همه می‌توانند در حذف مقصر باشند. یکی از عواملی که سبب نتیجه نگرفتن استقلال شد این بود؛ همکاری نافرجام ایمان مبعلی و مجتبی جباری در میانه زمین!
***
در قبال زوجی که پرویز مظلومی به کار می‌گیرد تحلیل‌های متفاوتی وجود دارد. برخی معتقدند این دو نباید کنار هم بازی کنند چراکه شکل بازی‌شان شبیه یکدیگر است در حالی که اینگونه نقدها بیشتر ریشه سنتی دارد و به عنوان یک بحث کلی سینه به سینه چرخیده و هیچ کس دنبال یافتن علت‌های واقعی‌تر نبوده و برخی کارشناسان به ایراد تحلیل‌های کلی نظیر آنچه گفته می‌شود سبک بازی فلان بازیکن با فلان بازیکن یکی است به ارزیابی مسائل می‌پردازند. اساسا اگر بخواهیم بیان درستی داشته باشیم باید اعتراف کنیم در دنیا 2 بازیکن را نمی‌توان یافت که یک شکل بازی کنند چه رسد به ایمان مبعلی و مجتبی جباری که سبک بازی‌شان زمین تا ‌آسمان با هم فرق می‌کند و به خاطر همین تفاوت می‌توانند مکمل‌های خوبی برای یکدیگر باشند.
***
ایمان مبعلی و مجتبی جباری دو بازیکن با اندام‌ها، تفکرات و ایده‌های متفاوت هستند. بعد از بازی با النصر عربستان برخی به سوی پرویز مظلومی تاختند و این سوال را برابرش قرار دادند که چرا ایمان و مجتبی را کنار هم بازی می‌دهد؟! این ابتدایی‌ترین سوالی است که می‌توان از پرویز مظلومی پرسید. برخی چشم‌ها را روی حقیقت می‌بندند و هنوز تحلیل‌های‌شان قدیمی، کهنه و زوار در رفته است. فوتبال را باید از دریچه امروزی‌تر نگاه کرد. یک مثال ساده؛ چرا در بارسلونا ژاوی و اینیستا کنار هم بازی می‌کنند؟ هر دو پاسور، بازیکنانی با شتاب و سرعت چشمگیر در انتقال توپ هستند. پس گواردیولا هم اشتباه می‌کند که این دو را کنار هم بازی می‌دهد؟ قطعا از منظر سرمربی بارسلونا نیز تفاوت‌هایی میان شیوه درک و مهارت این دو وجود داشته که بنای اصلی ترکیب او بر پایه آنها چیده می‌شود. کاری که سعی می‌شود در استقلال هم انجام بشود.
***
در مقابل منتقدان بسیاری هم هستند که باور دارند زوج جباری و مبعلی می‌تواند خالق صحنه‌های بسیار بدیعی در فوتبال باشد. پرویز مظلومی خود نیز چنین باورهایی دارد. اما آیا این دو از نهایت توانایی و مهارت خود بهره گرفته‌اند؟ آیا سقف بازی این زوج همین است؟ ایمان و مجتبی در همین بازی اخیر استقلال چند بار مهاجمان را با دروازه حریف تنها گذاشتند؟ چند بار پاس‌های آنها از میان مدافعان حریف عبور کرد؟ چند پاس بلند که منجر به تغییر جناح بازی بشود ارسال شد؟ آیا در اجرای بازی هم باید مظلومی را تقصیر کار دانست؟ آیا مظلومی خود باید رخت بازی تن کند و به میدان برود؟ شاید محمود فکری و بهتاش فریبا باید این کار را بکنند!
ایمان و مجتبی از نهایت پتانسیل خود بهره نمی‌گیرند و این واقعیتی است که نمی‌توان آن را انکار کرد. برای اینکه بیشتر به این مهم پی ببریم می‌توانیم نحوه بازی ایمان زمانی که در فولاد بود یا سال‌های نخست حضورش در فوتبال امارات را در ذهن مرور کنیم. درباره مجتبی هم مروری بر روزهای اوج کفایت می‌کند.