نیمه اول :
آبی پوشان تمرکز، حفظ توپ و کنترل سرعت بازی، درگیری فیزیکی در مرکز زمین و استفاده از کناره ها در دستور کار خود قرار داده بود.
پرسپولیس نیز تاکتیک خود را با تفکر حمله و بازی هجومی رو به جلو استفاده از یک بازیکن هدف به نام اولادی، اضافه شدن مهاجم کاذب و نزدیک شدن خط هافبک به بازیکن هدف، استفاده از قدرت شوتزنی زارع و بادامکی و استفاده از جناحین را در دستور کار خود قرار داده بود، هر چند در این دقایق خوب شروع کرد و صاحب چند کرنر شد و در این حرکت ایستگاهی برنامه ای نداشت هرچه از زمان بازی می گذشت استقلال با اصل تمرکز، تسلط بیشتری بر بازی پیدا می کرد.
استقلال با بازیکن هدف خود فرهاد مجیدی توانست خط دفاع پرسپولیس را بارها به هم بریزد و تمرکز را از خود دفاع پرسپولیس بگیرد.
حرکات ترکیبی مجیدی و برهانی و بازی بدون توپ و استفاده از فضاهای خالی پشت مدافعان توسط مجیدی، برهانی و پاسهای (تودر) جباری و تیموریان و با حربه ضد حمله بارها در نیمه اول پرسپولیس را اذیت کرد.
پرسپولیس نیز با توجه به بازسازی و طراحی علی کریمی و با اعتماد به نفس بالای این بازیکن که نبض بازی پرسپولیس را در اختیار داشت و با تشکیل مثلثهای خوب که در جریان بازی بین بازیکنان در این خط شکل می گرفت توانست صاحب موقعیتهایی شود.
بازیکن هدف پرسپولیس در این دقایق تحرکات و جایگیری مناسبی نداشت تا از سانترهایی که از جناحین به منطقه خطر (18 قدم) استقلال صورت می گرفت و یا فرصتهایی که خط هافبک پرسپولیس به رهبری علی کریمی خلق می کرد، استفاده نماید هرچند فاصله خط هافبک پرسپولیس با بازیکن هدف بسیار زیاد بود و بازیکن هدف نیز به خوبی حمایت نمی شد.
یکی از نکات مشهود در تیم پرسپولیس عدم توانایی بازسازی از خط دفاع و شروع بازی بود در صورتی که بارها با پاسهای اشتباه نورمحمدی قطع ارتباط خط دفاع و هافبک نمایان شد.
استقلال بارها از این قطع ارتباط صاحب موقعیت شد اما نتوانست از اشتباهات دفاع حریف در این انتقال توپ به خط هافبک نهایت استفاده را ببرد.
نیمه دوم:
استقلال باز هم در نیمه دوم با مهندسی حفظ توپ در زمان مالکیت توپ، چرخش توپ در میانه زمین و انتقال سریع توپ به بازیکن طراح و خلاق خود یعنی مجتبی جباری، تفکر ضدحمله و تمرکز در جریان بازی گام به میدان گذاشت.
رهبری علی کریمی در این نیمه نیز به خوبی نمایان بود. تک ضرب بازی کردن، تشکیل مثلثهای کریمی، نوری و مازیار زارع در میانه زمین به خوبی شکل می گرفت. استفاده از فضاهای کناری، چرخش توپ در خط میانی استفاده از پاسهای کوتاه و تکضرب، حمایت از بازیکن صاحب توپ به خوبی به چشم می آمد.
هر چند از دقیقه 85 به بعد، پرسپولیس به دلیل نداشتن ذخیره های مطمئن و قابل اتکا برای این بازی و تعویضهای مناسب از لحاظ فیزیک بدنی کاملا تحلیل رفت که در این میان افت جسمانی بازیکنان خصوصا کریمی، نوری و اولادی کاملا مشهود بود.
استیلی در این بازی از لحاظ نفرات دستش کاملا خالی بود اما استقلال باتوجه به نیمکت غنی و مهندسی خوبی که کادر فنی طراحی کرده بود از این تعویضها به خوبی استفاده نمود و توانست در تایم اضافه بازی به آنچه که می خواست برسد.
در دقایق اضافه استقلال عمق دفاع پرسپولیس را نشانه گرفته بود به دلیل خستگی مفرط خط میانی و همچنین فشار بیش از حد به خط دفاع، تمرکز دفاع پرسپولیس بهم ریخت درگیری ناموفق مدافع اول، پوشش نامناسب و عدم زاویه مناسب پوشش توسط مدافعان مرکزی پرسپولیس این فرصت را در اختیار استقلال قرار داد تا این تیم بتواند از عمق خط دفاع پرسپولیس نهایت استفاده را ببرد و هر 3 گل خود را از همین تاکتیک به ثمر برسانند.
استقلال در این بازی علاوه بر کارهای ترکیبی که در داخل زمین صورت داد یک درس بزرگ تاکتیکی ترکیبی نیز در بیرون زمین قبل از دربی بعد از عذرخواهی رسمی جباری پیاده کرد. (حرکت ترکیبی مظلومی، فتح الله زاده و جباری) نام این حرکت ترکیبی، گذشت بود که در این خصوص باید به کادر فنی و مدیریتی استقلال تبریک گفت.
از سوی دیگر نباید از بازی جوانمردانه پرسپولیس با توجه به ترکیب نفرات (مصدوم و محروم) در 90 دقیقه وقت قانونی و رفع نسبی مشکلات مالی باشگاه و حفظ ارزشها توسط سردار رویانیان به راحتی عبور کرد. / ش
*رضا صادق پور - ایپنا