همه‌چیز برای انجام یک بازی حساب‌شده و دقیق آماده است. پرویز مظلومی که دست‌تنگی‌های تیمش را می‌شناسد، با واقع‌بینی، از وضعیت بهتر امروز، صحبت می‌کند. او خود می‌گوید: دستم پرتر است. بازیکنان بیشتری در اختیار دارم. از تعداد مصدومان و آنها که نباید بازی می‌کردند، کاسته شده است.
نگاهی به عملکرد استقلال، در میدان تمرین هم دلایل رضایت خاطر را بیشتر می‌کند. استقلال در کمترین فاصله زمانی، باید دومین و سپس سومین و چهارمین و پنجمین بازی را برگزار کند، اما مظلومی و تیم مربیان استقلال، راهکارهای مناسبی برای حداقلی کردن فشارهای وارده را جست‌وجو می‌کنند و دستاوردهای خوبی هم کسب کرده‌اند.
استقلال، هم از نظر روحی، هم از نظر انگیزشی و هم از نظر تاکتیکی، یکی از بهترین دوره‌های کاری خود را سپری می‌کند و به هر میدان، با تدابیر مناسب همان میدان وارد می‌شود.استقلال، برای بازی با داماش هم راهکارهای تاکتیکی مفیدی را به کار می‌گیرد. بازی در خانه حریف، اصول کلاسیک – و نیز توصیه‌های جدید- خود را دارد. پیروزی در خانه حریف که هدف و خواسته اصلی استقلال به شمار می‌رود، این اصول را نیازمند یک سلسله دستکاری‌ها و تغییرات می‌کند.
بازی کنترلی! بستن فضاها! در محدوده‌های کوچک حرکت کردن! از پرسینگ و فشار، به نحوی دیگر استفاده نمودن! برمبنای حلاجی و آنالیز، لحظه به لحظه بازی میزبان، را پیش بردن! گوش به زنگ هیجانات لحظه‌ای حریف بودن و...
استقلال، در روزهای اخیر، تمرین‌های ساده‌ای را برمبنای دستورالعمل‌ها و فرمان بازی مطلوب و موردنظرش انجام داده. استقلال- آنطور که از حرف‌های مظلومی و از سخنان فریبا و از گفته‌های تک‌تک بازیکنان معلوم است- برابر داماش یکی از دانسته‌ترین نمایش‌های تاکتیکی خود را ارائه می‌دهد و در این رهگذر، «زمان» را از آن خود می‌کند.
زمین سفت، زمین سخت، زمین مفروش با چمن مصنوعی، که اجازه بازی تکنیکی را نمی‌دهد، اهمیت درجه دوم و سومی دارد. استقلال این نوع بازی را در کرمان، در اهواز، در تبریز و به ویژه در فولادشهر تجربه کرده است: شکست دادن حریف در خانه خودش. /ش