باراک اوباما وقتى پسر بچه اى کم سن و سال بود در کوچه هاى اندونزى فوتبال بازى مى کرد. با این حال این روزها علاقه او به این ورزش تنها کمى بیشتر از آن دوران شده و تنها به تماشاى بازى دخترش لیا در رقابت هاى جونیور و پیگیرى اخبار باشگاه وستهام انگلستان مختصر مى شود. اما با همه این احوالات به نظر مى رسد حضور یک رئیس جمهور فوتبال دوست در کاخ سفید فوق العاده ترین چیزى است که براى هواداران این ورزش کم طرفدار در آمریکا پیش آمده است. در باور ایده ال و عام همه تصور مى کنند این ورزش متعلق به مردم است اما در حقیقت این دولتمردان هستند که به رشد یک ورزش کمک مى کنند یا آن را نادیده مى گیرند. به هر حال این ورزش به عنوان یک جلوه بین المللى مى تواند بیانگر خیلى از تفکرات سیاسى یک ملت باشد. در این میان آنچه که فوتبال ایالات متحده به آن نیازمند است، میزبانى جام جهانى ۲۰۱۸ یا ۲۰۲۲ است که با انتخاب اوباما احتمال این موضوع به طرز قابل توجهى افزایش پیدا کرده است. سونیل گولاتى رئیس فدراسیون فوتبال ایالات متحده در این رابطه گفت: همه ما دوست داریم فکر کنیم فوتبال از سیاست جداست اما بهتر است کمى واقع بین باشیم. مطمئناً ارتباطى بین این ۲ وجود دارد. مثلاً فکر مى کند چین بدون حمایت دولتمردانش مى توانست میزبان بازى هاى المپیک شود. یکى از مهمترین عناصرى که در تصمیم گیرى سران فیفا تأثیر بسزایى مى گذارد «میزان محبوبیت» فوتبال در آن کشور است. اوباما ۵۳ درصد آراء عمومى را براى تبدیل شدن به اولین رئیس جمهور سیاه پوست آمریکا به دست آورد. عکس و نام او در ۴ گوشه جهان صفحه اول روزنامه ها و اخبار اول رسانه ها شد. بنابراین محبوبیت وى مى تواند به رشد این ورزش در کشور تحت هدایتش کمک کند. یکى از منابع موثق فیفا که اصرار داشت نامش فاش نشود در این رابطه گفت: واقعاً فکر مى کنید حضور یک قدرت جدید در این مورد بى تأثیر است؟ این اوباماست که با حضور خود بر اریکه قدرت یک تاریخ جدید ابداع و میلیون ها نفر را امیدوار کرد. با این حساب اگر فوتبال آمریکا پیشرفت کند و لیگ آن به استانداردهاى بین المللى برسد، سران فیفا رئیس جمهور فوتبالدوست این کشور را به عنوان یکى از فاکتورهاى مهم در نظر مى گیرند. تأثیر حضور رئیس جمهور تازه آمریکا در به دست آوردن میزبانى المپیک ۲۰۱۶ نیز به همین میزان خواهد بود. شیکاگو براى دستیابى به امتیاز میزبانى این رقابت ها با توکیو، مادرید و ریودوژانیرو در حال مبارزه است. تسونکازو تاکدا، رئیس کمیته المپیک ژاپن از همین حالا اظهار کرده است شانس هاى ژاپن پس از انتخاب اوباما به عنوان رئیس جمهور به طرز قابل توجهى کاهش پیدا کرده است و شیکاگو در حال حاضر قدرتمندتر است. در این میان فدراسیون فوتبال این کشور نیز به میزبانى جام جهانى ۲۰۱۸ یا ۲۰۲۲ امیدوار شده اند و تلاش خود را از همین حالا براى تصاحب این شانس آغاز کرده اند. اما در این زمینه آمریکا رقباى بزرگترى دارد که نام انگلستان تازگى ها به آن اضافه شده است. به هر حال اسپانیا، پرتغال، بلژیک، هلند و لوکزامبورگ مدت هاست که در حال تلاش و رقابت براى به دست آوردن میزبانى این رقابت ها هستند. اولین و آخرین بارى که آمریکا میزبانى جام جهانى را در اختیار داشت سال ۱۹۹۴ بود زمانى که رکورد تماشاگران این تورنمنت شکسته شد و فوتبال آمریکا که از سال ۱۹۸۰ شروع به فعالیت نسبى کرده بود چهره حرفه اى به خود گرفت و لیگ حرفه اى فوتبال کنونى این کشور راه اندازى شد و از آن زمان تاکنون پیشرفت قابل توجهى کرده است. خصوصاً تلویزیون این کشور همزمان دست به کار پخش لیگ هاى معتبر اروپا کرد تا علاقه مندان این رشته را افزایش دهد. به هر حال مى توان این روند رو به رشد را نکته مثبتى در ورزش این کشور در نظر گرفت و شانس هاى آن را دوبرابر کرد. از سوى دیگر استادیوم هاى بزرگ و زمین هاى چمن این کشور هر تیمى را به بازى در آنها وسوسه مى کند چه رسد به مدعیان قهرمانى در یک تورنمنت بزرگ! گولاتى در ادامه گفت: ما امکانات فوق العاده اى در استادیوم هایمان داریم و زمین چمن هایمان همه از بهترین نوع هستند. پس مطمئن باشید مى توانیم جام جهانى فوق العاده باشکوهى برگزار کنیم و برگزارى این تورنمنت چهره ملت ما را براى جهانیان بهتر مى کند و دید گاه مثبت ترى نسبت به ما پیدا مى کنند. تأثیر انتخاب اوباما در سراسر جهان ثابت کرده که مردم چشم انتظار کارهاى بزرگ و مثبت از این رئیس جمهور هستند و هر قدمى که او بردارد در انعکاس بهتر چهره ملتش بر دنیا تأثیر بسزایى خواهد داشت. انتظار مى ر ود سپ بلاتر رئیس فیفا سال آینده براى دیدار اوباما به کاخ سفید برود و در همین بین رئیس جمهور جدید تصمیم دارد براى تماشاى رقابت هاى جام جهانى ۲۰۱۰ به آفریقاى جنوبى سفر کند و در این میان احتمال دیدار سمبلیک اوباما با نلسون ماندلا طى آن دوران بسیار زیاد است. همه این اعمال به شانس دستیابى آمریکا به میزبانى جام جهانى چند دوره بعد تأثیر بسزایى دارد. به هر حال بهتر است سایر رقباى شیکاگو طى این ماراتن دستیابى به میزبانى را فراموش نکنیم خصوصاً که انگلستان از همین حالا قوى ترین رقیب در میان کاندیداهاى اروپایى به شمار مى رود. آفریقا و آمریکا جنوبى در این رقابت شرکت نمى کنند و برزیل میزبان جام جهانى ۲۰۱۴ است. اگر فوتبال آمریکا واقعاً این باور را در خود پرورش دهد که توانایى به دست آوردن میزبانى جام جهانى ۲۰۱۸ را دارد مطمئناً مى تواند رقبا را پشت سر بگذارد. البته به اعتقاد بسیارى از کارشناسان این هدف بیش از اینها طول خواهد کشید چرا که ملت آمریکا هنوز هم آمادگى و علاقه مندى کافى نسبت به این ورزش را ندارند. حضور دیوید بکهام در لیگ حرفه اى فوتبال این کشور و حضور وى در کمک به پیشرفت این ورزش در آنجا از نشانه هاى بارز مردم است. با این حال شاید نوع ستاره وارد شده به این ورزش چندان جذاب نبوده و مردم به یک چهره سیاسى که توانایى هاى غیر از گلزنى دارد نیازمندند. به هر حال این یک مورد در حال حاضر وجود دارد و مى تواند کمک مفیدى براى ورزش این کشور باشد.