این روزها بحث روز فوتبال و حتى جامعه ورزش کشور مضروب شدن یک خبرنگار توسط برخى از اعضاى باشگاه پیام مشهد است که ابهامات و پرسش هاى زیادى پیرامون آن وجود دارد از جمله: آیا کارتى که حراست ورزشگاه ثامن با مشاهده آن اجازه ورود به VIP را به قاسم محمدى (خبرنگار مضروب) داد کارت خبرنگارى بوده است؟ و آیا حراست ورزشگاه ثامن (یا هر ورزشگاه دیگرى) هر خبرنگارى را با ارائه کارت خبرنگارى به جایگاه راه مى دهد؟ اصلاً چرا این فرد به جایگاه خبرنگاران نرفت و به VIP رفت؟ به علاوه قاسم محمدى در گفت و گوى تلفنى با برنامه ۹۰ ابتدا مى گوید خداداد وقتى به بیمارستان آمد گفت که من فقط براى دلجویى از تو آمدم نه براى گرفتن رضایت اما چند دقیقه بعد مى گوید: خداداد در بیمارستان از من خواهش کرد به خاطر دخترش رضایت بدهم تا او برود (نقل به مضمون) اما روز سه شنبه در صفحه ۹ یکى از روزنامه ها به نقل از او آمده است: «خداداد عزیزى شنبه به ملاقاتم آمد اما چون بیهوش بودم متوجه حضورش نشدم.» باز در همان برنامه در پاسخ فردوسى پور که پرسید الان کجا هستى؟ گفت: «در VIP بیمارستان نمازى» من شخصاً تاکنون کلمه VIP را در مورد بیمارستان نشنیده بودم. اگر واقعاً بیمارستان ها VIP دارند آیا مخصوص بیماران است؟ و اگر این گونه است آیا هر بیمارى را در آن جاى مى دهند؟ این در حالى است که دکتر امین رضا کمالى پزشک معالج محمدى در بیمارستان مرکزى شیراز در خبرى که به نقل از او در صفحه ۱۲ همان روزنامه در تاریخ دوشنبه منتشر شده بود گفته بود: «نتیجه سى تى اسکن و رادیوگرافى از ستون فقرات وسونوگرافى خوشبختانه تا این لحظه خوب بوده ... در حال حاضر نیازى به MRI نیست ... شدت ضربات کم بوده اما بعضى اوقات همین مسائل مى تواند به طحال و کبد فرد آسیب بزند که خوشبختانه در مورد ایشان این مسأله صدق نمى کند ... به جمجمه اش آسیب نرسیده است.» اما از سوى دیگر سرهنگ جعفرى (مدیرعامل مقاومت سپاسى یک روز پس از رویداد) گفته است: «وضعیت این خبرنگار بسیار نگران کننده و بحرانى است و دنده هاى او شکسته است ... در حال حاضر شرایط او بسیار نگران کننده است حتى تصمیم گرفته ایم تا براى بهبودى این خبرنگار او را به حرم امام رضا ببریم.» البته جالب اینجاست در حالى وضعیت این خبرنگار این قدر وخیم بوده که خود سرهنگ جعفرى بنا به ادعاى سردار صلاحى در جلسه کمیته انضباطى (که خودش هم در گفت و گوى تلفنى با برنامه ۹۰ آن را تکذیب نکرد) وقتى ۱۰ ، ۱۵ دقیقه پس از آن ماجرا به او زنگ زده در رستوران مشغول خوردن شیشلیک بوده (نقل از برنامه ۹۰) ضمناً این ابهام هم وجود دارد که مدیرعامل محترم اگر کتک خوردن خبرنگارش را دیده آیا خودش یا یکى از همراهانش جلو رفته تا حداقل مانع کتک خوردن او شود؟ از طرفى قاسم محمدى مى گوید هیچ فحشى نداده ام و فقط صلوات فرستادم اما نمى دانم چرا خداداد و دوستانش به من حمله کردند و به شدیدترین شکل ممکن مرا مورد ضرب و شتم قرار دادند اما واقعاً چقدر قابل پذیرش است که چندین نفر تنها به خاطر صلوات فرستادن آنقدر عصبانى شوند که کسى را به آن شدت بزنند؟ ضمن اینکه یکشنبه شریفى رئیس کمیته انضباطى در اخبار ورزشى شبکه خبر گفت: به لحاظ کیفرى پرونده مختومه است چون خبرنگار از شکایت خود صرفنظر کرده است اما به لحاظ انضباطى مفتوح و در حال رسیدگى است (نقل به مضمون) اما محمدى به فاصله یک روز در برنامه ۹۰ مى گوید که من از شکایت خود صرفنظر نکرده و نمى کنم (نقل به مضمون) در این فاصله زمانى چه اتفاقى روى مى دهد که او از نظر خود برمى گردد؟ از این دست پرسش ها درباره این رویداد زیاد است اما شاید مهم ترین سؤال درباره این قضیه اظهارات کیومرث هاشمى معاون سازمان تربیت بدنى در فرداى روز حادثه باشد که گفته بود خداداد عزیزى باید از صفحه ورزش محو شود. واقعاً آیا ایشان پیش از رسیدگى به پرونده در کمیته انضباطى درباره محکومیت خداداد به یقین رسیده و برایش حکم صادر کرده اند؟! و آیا این ادبیات زیبنده یک مدیر عالیرتبه نظام اسلامى است؟