بعد از انقلاب اسلامی با توجه به اندوخته های قبل از انقلاب سرمایه گذاری مناسبی صرف ورزش شد چرا که اکثر مسئولان رده اول کشور توسعه ورزش را در جهت پیشرفت کشور می دانستند.
تجربه انقلاب های متعدد در کشورهای مختلف نشان داده بود که خیلی از مسائل و مشکلات کشورها بعد از انقلاب، با توسعه ورزش که نشان دهنده توانمندی ملتها و انسجام دولتها است، حل می شود؛ انقلاب ما هم در همین زمینه اقدامات مناسبی داشت اما جمع بندی تلاشها و سرمایه گذاری ها باید در رده ای بسیار بالاتر از آنچه هستیم، برای ما به ارمغان می آورد مخصوصا در برنامه 20 ساله جایگاه ما در وزرش و با توجه به اینکه 50 درصد از برنامه 20 ساله عبور کرده ایم، هنوز نتوانسته ایم 50 درصد از جایگاه خودمان در ورزش را محقق سازیم. علت این مساله این نیست که استعداد و توانایی نداریم یا اینکه سرمایه گذاری مناسب نکرده ایم بلکه سوء مدیریت ها است.
مدیریت غیر تخصصی تاثیر منفی زیادی روی ورزش ما گذاشته است و با توجه به هزینه های بسیار بالا و تلف کردن عمر بسیار زیادی از جوانهای مملکت که جهت اخذ مدارک عالی ورزش که در اغلب دانشگاهها تحصیل کرده یا مشغول تحصیل هستند و تعداد بسیار اندکی از آنها جذب مدیریت ورزشی شده اند با سوء مدیریت حاصل حضور مقطعی مدیران سیاسی بدون استفاده از کارشناسان تحصیل کرده و مرتبط است اما جای افسوس است که شیب بسیار خفیف صعود در اخذ مدال را بدون در نظر گرفتن مقدار هزینه عمری و ریالی مدیران وقت مایه فخر و مباهات خود می شمارند و متاسفانه گاهی اوقات مسئولین بر سر ملت ایران منت هم می گذارند که با حضور این دولت یا این مسئول چنین افتخاراتی بدست آمده در حالی که حق ملت با توجه به سرمایه گذاری انجام شده، بیش از این است و لیاقت ما جایگاهی بالاتر از این در ورزش دنیا است که باید به ارمغان می آمد.
نمونه سوء مدیریت حال حاضر هم نمایشی است که این روزها در مورد تیر و کمان، قایقرانی و بعضی از فدراسیونهای دیگر شاهد آن هستیم که در نزدیکترین زمان ممکن تا المپیک، با ایجاد بحران جهت جایگزینی نفرات وابسته به خودشان، چنین شرایط اسفناکی را رقم زده اند لذا تنها فاکتور مثبتی که تبدیل سازمان تربیت بدنی به وزاتخانه داشت و پاسخگویی وزیر به مجلس را به همراه دارد، با پست دادن وزیر به بعضی از نمایندگان مجلس، این فاکتور مثبت را از بین برده اند و وزیر مقابل عمکرد خود به درستی مورد سوال مجلس قرار نمی گیرد تا نمایندگانی که در مجلس پرچم ورزش را به غلط در دست خودشان گرفته اند، با حکم همین وزیر در باشگاهها و فدراسیونها حکم اجرایی دارند و این مغایر تفکیک قوایی که در قانون اساسی ماهم وجود دارد، است.