کد خبر : ۲۸,۷۹۸
فوتبال ژاپن به جایی رسیده که فرقی چندانی نمی کند که چه کسی روی نیمکت ملی اش بنشیند، آنها با فیلیپ تروسیه، زیکو یا زاکرونی قهرمان می شوند و ما با بلاژویچ، برانکو و کی روش زمین می خوریم. شاید بهتر باشد به جای سیاه کار خواندن و بی عرضه دانستن بقیه، یک آینه جلوی چشم فوتبال بی قواره مان بگیریم.
سقف ما کوتاه است یا قد کی روش؟
شکست مقابل تیمی مانند لبنان بدترین اتفاقی است که می تواند برای یک مربی خارجی در تیم ملی ایران بیفتد. تا قبل از این شکست هم منتقدان کارلوس کی روش کم نبودند و حالا با این باخت، آنها حق به جانب تر از موضع شان دفاع خواهند کرد. بار دیگر ساز مخالف "به درد نخور بودن" مربی خارجی کوک خواهد شد و ناکامی های مربی پرتغالی در رئال و تیم ملی پرتغال با دستاوردهای مربیان وطنی در لیگ برتر مقایسه می شود. اما آیا واقعا این از بی دانشی و بی کفایتی (به قول یکی از خوانندگان سایت گل، بی عرضگی) کی روش است که تیم ملی در چند ماه اخیر حتی یک نمایش خوب نداشته یا باید ایراد را در جای دیگری جستجو کنیم.

منتقدان کی روش او را یک دستیار خوب می دانند؛ کسی که نمی تواند یک سرمربی خوب باشد و همیشه به "بزرگتر" نیاز دارد. اما حتی اگر حضور در اسپورتینگ لیسبون، رئال و تیم ملی پرتغال را ناکامی بدانیم، نباید قبول کنیم که مربی ای با این سابقه، بدون شک از سر فوتبال نیمه جان ما هم زیاد است؟

در شبی که تیم کی روش در لبنان باخت تا حملات به او شدت بگیرد، تیم ملی ژاپن با یک گل عراق را برد تا آلبرتو زاکرونی، سرمربی ایتالیایی سامورایی ها، بعد از قهرمانی با این تیم در جام ملت های آسیا، به کسب یک موفقیت دیگر نزدیک شود.  

"زاک" در حالی روزهایی آفتابی را پشت سر می گذارد که تصور کسب چنین موفقیت هایی روی نیمکت تیم ملی ایران غیرقابل تصور است. مطمئنا در اولین روزی که نام او به عنوان گزینه هدایت تیم ملی ایران مطرح شود، ناکامی هایش در یک دهه اخیر در لاتزیو، اینتر، تورینو و یوونتوس و همین طور 5 سال بیکاری اش، به دستاویزی برای انتقادات کوبنده تبدیل خواهد شد. اگر دست سرنوشت راه این ایتالیایی را به تهران کج می کرد، نه با جام که احتمالا با فحش و بدنامی به خانه بر می گشت.

به نظر می رسد فوتبال ایران به "تخت پروکروستس" تبدیل شده است. تختی که هرکس روی آن می خوابد، باید اندازه آن شود، حتی به قیمت از دست دادن سر و دست و پا. باید قبول کنیم همه مربیان خارجی که به فوتبال ما می آیند، به درد نخور نیستند و کار از جای دیگر می لنگد.

فوتبال ژاپن به جایی رسیده که فرقی چندانی نمی کند که چه کسی روی نیمکت ملی اش بنشیند، آنها با فیلیپ تروسیه، زیکو یا زاکرونی قهرمان می شوند و ما با بلاژویچ، برانکو و کی روش زمین می خوریم. شاید بهتر باشد به جای سیاه کار خواندن و بی عرضه دانستن بقیه، یک آینه جلوی چشم فوتبال بی قواره مان بگیریم.
۲۳ شهریور ۱۳۹۱ ۱۳:۵۲

فتو فرهادی - طرح بلایند - 1200-800   تبلیغات رادکام

اظهار نظر خوانندگان

  • خواهشمند است نظر خود را تا حد ممکن به زبان فارسی بنویسید .
  • نظرات توهین آمیز ، تکراری و غیر مرتبط منتشر نخواهد شد .
  • نظرات ارسالی بعد از تایید منتشر خواهد شد.
  • مسئولیت محتوای نظرات به عهده اظهار نظر کننده و قابل تعقیب می باشد . 

تعداد کاراکتر باقیمانده: 2000
نظر خود را وارد کنید