<span>استقلال برد، استقلال صبا را برد. این چیزی است که در تاریخ رقابت های لیگ برتر ثبت خواهد شد و تغییر پذیر هم نیست. استقلال بازی را برده، 3 امتیازش را گرفته و حالا دیگر پرونده بسته شده است. این اصل قضیه است اما اگر قرار باشید این مسابقه را به عنوان آخرین عملکرد فنی استقلال، پایه رفع معایب قرار دهیم آن وقت اوضاع متفاوت خواهد شد.<br> این مسابقه روال مشخصی و سرراستی داشت. بی افت و خیز. استقلال زود به گل رسید و در ادامه به صورت منطقی به کنترل بازی روی آورد. این وسط صبا هم زورش را زد اما خب در خط حمله کم رمق بود و عجیب است که مرفاوی دیر از طهماسبی استفاده کرد و خلیلی را هم اصلا بازی نداد!<br> استقلال در زمینه فضاسازی موفق عمل کرد اما رفته، رفته توان انتقال بازی از خط هافبک به حمله در این تیم کمتر و کمتر شد. دلیل این مساله گذشته از مسایل روانی معطوف به حفظ نتیجه، بر می گردد به شکل آرایشی استقلال. قلعه نویی تیمش را با سیستم 1-4-1-4 به میدان فرستاد و آبی پوشان با قرار گرفتن در موقعیت دفاعی به 1-5-4 تغییر شکل می دادند.<br> ابتدا باید خاطرنشان کرد 1-4-1-4 جزو سیستم های نوین فوتبال محسوب می شود که استیلی هم اوایل فصل قبل پرسپولیس را با این سیستم آرایش می کرد اما به دلیل برخی چینش های اشتباه، خط هافبکش دچار ایراد می شد. استقلال مشکلی با این سیستم ندارد و اتفاقا قابلیت بستن بازی در میانه میدان به جمع شدن هافبک ها و تغییر شکل به 1-5-4 جزو نقاط قوتش محسوب می شود اما خب وقتی قرار باشد این اتفاق خارج از خواست سرمربی بیفتد، یعنی تیم احساسی بازی کند، دقیقا اتفاقی می افتد که از استقلال مقابل صبا دیدیم.<br> استقلال از ابتدای فصل تا کنون با سه سیستم پایه متفاوت بازی کرده و این نشان می دهد استقلال این فصل قرار نیست صرفا نمایانگر شکل سنتی فوتبال در ایران باشد. این پویایی در اندیشه های فنی قلعه نویی قابل ستایش است و نشان دهنده توجه او به علم روز این رشته.</span>