دومین سالگرد درگذشت بزرگ مرد فوتبال ایران آقای ناصر حجازی است .در هیاهوی انتخابات ریاست جمهوری و نقل و انتقالات لیگ و بازیهای تیم ملی نباید رور درگذشت ناصر خان کم رنگ شود چرا که به اندازه کافی در زمان حیاتش به این شخصیت بزرگ کم لطفی شده است.بیش از سه سال شاگردش بودم و روزهای تلخ و شیرین زیادی را با یکدیگر سپری کردیم بعد از فوتبال نیز ارتباطمان برمبنای شاگردی و استادی همچنان برقرار بود . ده سال پیش ویک روز پیش از آنکه برای مدرک فوتبال به انگلستان مهاجرت کنم به همراه یکی از دوستات مشترکمان در رستورانی دعوت شدیم . ناصرخان گفت برو و با دست پر برگرد .هیچوقت فراموش نمیکنم که دو روز پیش از اینکه از بین ما برود تلفنی گفتگویی کوتاه با هم داشتیم .در همان شرایط که بسختی میتوانست صحبت کند به من گفت هرزمان مدرک A را گرفتی مستقیم بیا پیش من و جای دیگری نرو .نکته ای که قابل اهمیت است ارتباط او با شاگردان و دیگر دوستانش بود که همیشه به آن اهمیت میداد در حالی که بعضی از مسئولین باشگاه و کادر فنی دریغ از پاسخ دادن به یک تماس تلفنی هستند. این موضوع نشانه ای از تفاوت ناصرخان با این افراد است که باعث محبوبیت او حتی بعد از مرگش شده است.
یادش برای همیشه سبز
این تیم استقلال در سال 1376 است که موفق به قهرمانی در ایران شد و سال بعد نیز نائب قهرمان اسیا را بدست آورد. در آن زمان ناصر خان مربی تیم بودند.
"اعضای تیم استقلال سال 1376"
ایستاده از راست:علی طالب لو (تدارکات و پدر وحید طالب لو) ، سیداحمد کعبیان پور، فرد ملکیان، فرهاد ولی، حمیدرضا بابائی، محمد نوری، ادموند اختر، رضا حسن زاده، عبدالصمد مرفاوی، محسن گروسی، حمید ملک احمدی (مربی دروازه بانها)
ردیف وسط از راست: امیر قلعه نوعی (مربی) ، آتیلا حجازی، محمدرضا مهرانپور، پرویز برومند، محمدعلی یحیوی، علیرضا منصوریان، علیرضا اکبرپور، جواد زرینچه، زنده یاد ناصر حجازی (سرمربی)
ردیف نشسته از راست: امین راستی، اصغر رسول زاده، سرژیک تیموریان، وحید رضائی، فرهاد مجیدی، محمد تقوی، علی چینی، تدارکات تیم (اسمش فراموشم شده)/ش