در این نامه آمده: "دعای دستان کوچک شما در حماسه اولسان به ما آنقدر دلگرمی داد که توانستیم کره ای‌ها را در خانه‌شان ببریم و شما و مردم را شاد کنیم. من هم به داشتن برادران و خواهرانی مانند شما افتخار می‌کنم و به بچه‌های تیم ملی گفته‌ام که دوستانی مثل شما داریم و برای پیروزی تیم ملی دست به دعا شده‌اید.
سعید، محمد حسین، مهسا، مهدیه، یاسین، محمد، عبدالله، دنیا، مرضیه، روژان، معصومه، رضای عزیز! ما به شما قول دادیم به جام جهانی صعود می‌کنیم و به وعده‌مان عمل کردیم. شما هم باید قول بدهید که سرطان را آنقدر دریبل بزنید که دیگر هیچ ردی از آن باقی نماند. من همیشه به یاد شما هستم و مطمئن باشید خیلی زود در همین هفته دوباره به دیدن‌تان می‌آیم و برای دیدن روی ماه شما لحظه شماری می‌کنم. به شما قول می‌دهم که با دیگر بازیکنان تیم ملی در جام جهانی نیز سربلند باشیم، به شرطی که دلگرمی شما را با تمام وجود حس کنیم و دعای گرمتان همیشه همراه ما باشد. شما را از صمیم قلب دوست دارم و برای سلامتی شما همیشه دعا می‌کنم./ش
برادر شما