آبی‌پوشان به خوبی توانستند بازی‌سازی را از حریف بگیرند و با دوندگی و قدرت بدنی بالای خود توپ را بهتر به گردش دربیاورند. همانطور که قلعه‌نوعی در مصاحبه‌های قبل از بازی هم گفته بود، رمز برتری داربی در عملکرد بهتر میانه میدان است و برای تحقق این امر از هافبک‌های باتجربه‌تری سود برد و به آنچه می‌خواست هم رسید. آبی‌پوشان عملکرد بهتری در میانه میدان داشتند و استارت تاکتیک آنها در ضدحمله به این شکل زده می‌شد. با استفاده از این برتری، فرصت‌های خوبی هم برای مهاجمان آبی‌پوش ساخته شد ولی بی‌دقتی آنها در زدن ضربات آخر سبب شد فرصت‌ها یکی پس از دیگری از دست برود و شاگردان قلعه‌نوعی نتوانند از برتری خود سودی ببرند. اصلی‌ترین موقعیت استقلال تک به تکی بود که در اختیار مجیدی تازه نفس قرار گرفت. تصور می‌کردیم او مهاجمی است که خیلی خوب از کوچکترین فرصت‌ها سود می برد ولی مجیدی نتوانست انتظارات را برآورده سازد تا هواداران نیم خیز شده استقلال با ناامیدی روی جایگاه خود بنشینند.
برنامه‌های دیشب قلعه نوعی در فاز دفاعی جواب مثبت در پی داشت. تمرکز بالای مدافعان استقلال سبب شد تا از اشتباهات زنجیروار بازی‌های گذشته خبری نباشد و مهاجمان پرانگیزه پرسپولیس نتوانند از سد دفاعی استقلال عبور کنند. البته در این میان عملکرد خوب رحمتی روی دو شوت از راه دور هم تاثیرگذار بود تا آبی‌پوشان درواز خود را بسته نگه دارند.
از سوی دیگر صادقی و عمران‌زاده به وظیفه خود در مهار خلعتبری هم به شکل مطلوبی عمل کردند تا این مهاجم در اولین بازی‌اش برای پرسپولیس نتواند کار خاصی انجام بدهد.
در کل می‌شود گفت استقلال در بازی دیشب برتر از پرسپولیس بود و موقعیت‌های زیادی خلق کرد که مهاجمان با بی‌دقتی از دست دادند تا یک تساوی دیگر درآمار داربی‌ها ثبت شود.