به زودی کنفرانس بررسی راهکارهای تشکیل اتاق فحش به وسیله روزنامه دنیای فوتبال و دستگاه‌های اجرایی مرتبط برگزار می‌شود تا شاید بتوان روزی را متصور شد که فضای ورزشگاه‌ها از شرایط فعلی خارج شده و به یک فضای سالم تبدیل گردند
... و بعد آنقدر فحش دادند که گلویشان گرفت! زمین و زمان به هم دوخته شده بود و کلمات زیر 18 سال ممنوع تمام فضای ورزشگاه را به ضیافت مفصلی از حرفهای چاروداری دعوت کرد. پسرک شاید خیلی زور می‌زد 12 ساله بود ولی چیزهایی می‌گفت که خیلی از آدم بزرگ‌های کوچه خیابان‌های شهر نشنیده‌بودند. او حتما پدر و مادری داشت [دارد] که اصلا دلشان نمی‌خواست بچه‌شان اینقدر راحت کلمه‌ها را به هم بپیچاند، با سس ناسزا مخلوط‌شان کند و بعد به سمت آدم‌های درون زمین پرتاب کند. دلشان نمی‌خواست، حتی نمی‌دانستند که بچه این چیزها را بلد است ولی واقعیت داشت. همانطور که واقعیت دارد. آدم‌ها، این روزها مثل نقل و نبات به هم فحش می‌دهند. توی کوچه، خیابان، مدرسه، سرچهارراه، توی پاساژ، سر سفره غذا و ...! این واقعیت را نمی‌توانیم زیر چادر کدر مصلحت پنهان کنیم. چه باید کرد؟ آخرین نمونه به بازی استقلال و سایپا و به لجن کشیدن محمد مایلی‌کهن از سوی تماشاچیان برمی‌گردد. چیزی که در نهایت به درگیری کلامی او و استقلالی‌ها منجر شد.
راننده تاکسی داشت مثل همیشه برنامه‌ای از شبکه رادیو جوان را گوش می‌داد که مجتبی شریفی، رئیس کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال ایران روی خط آمد؛ «یکی از دوستان پیشنهادی داده که بسیار پیشنهاد خوبی است. تصمیم داریم اتاقی با نام اتاق فحش یا چیزی شبیه آن راه‌اندازی کنیم.» چهره راننده تاکسی در این لحظه دیدنی بود درست مثل حیرتی که از صدای مجریان برنامه حس می‌شد. همیشه در برابر فحش مقاومت کرده‌ایم و از آن ترسیده‌ایم اما این بار اتفاق دیگری قرار است بیفتد. محمود خیرخواه، جانشین مدیرمسئول روزنامه دنیای‌فوتبال برای اولین بار پیرامون این طرح را در روزهای پایانی سال گذشته با مجتبی شریفی گفت‌و‌گو کرد. او که روی این طرح ماه‌ها اندیشه کرد با ارائه آن می‌خواهد برای نخستین بار در دنیا بانی روشی باشد که بتوان بر اساس آن فضای ورزشگاه‌ها را کنترل کرد. اما آیا این طرح به عادی شدن استفاده از واژه‌های غیراخلاقی منجر نخواهد شد؟ پاسخ طراح آن، خیرخواه قانع‌کننده به‌نظر می‌رسد.
او می‌گوید: «شما وقتی با یک واقعیت رو‌به‌رو هستید به جای انکار آن باید به فکر راه‌کار باشید. من آتش را مثال می‌زنم. آتش یک واقعیت است. شما می‌خواهید به درون آتش بروید و یا آن را کنترل کنید؟ مسلما پاسخ عقلانی مورد دوم است پس باید برای کنترل کردن آتش ابزار داشته باشید. جو ورزشگاه‌های ایران و جهان سال‌هاست که به وسیله کلمات رکیک آلوده می‌شود و اگر راه‌های طی شده نتیجه داشت اکنون نباید شاهد این وضع می‌بودیم که متاسفانه هستیم.» طرح دنیای‌فوتبال و آقای خیرخواه که با استقبال کمیته انضباطی و رئیس آن رو‌به‌رو شده فعلا در مرحله تبیین و تدوین رگه‌های اجرایی است. بر مبنای این طرح بازیکنان، مربیان و حتی مدیران در مقاطع زمانی مختلف در اتاق‌هایی گرد هم جمع شده و فحش می‌شنوند. تعجب نکنید! درست خواندید. آنها فحش می‌شنوند تا ظرفیت خود را در دنیای حرفهای بالا برده و سپس مجریان طرح بتوانند قدم نهایی را بردارند. قدم نهایی آن است که فحش به‌عنوان ترس به کناری برود تا بتوان در نهایت محدودش کرد.
شاید تنها به تعداد انگشتان یک دست متخصص علوم اجتماعی و روانشناسی تعریفی خاص از فحش در دنیا ارائه کرده‌اند که آن هم کامل نیست. این مقوله را می‌‌توان جزء معدود موضوعات بشری دانست که کمتر مطلبی پیرامون آن نوشته شده است. هیچ‌کس نمی‌تواند تعریف درستی از فحش ارائه دهد. خیرخواه می‌گوید: «طبق یک آمار علمی از جمعیت چند میلیارد نفری جهان تنها چیزی حدود 10 میلیون نفر هستند که در محاورات خود به اشکال مختلف از ناسزا پرهیز می‌کنند. پس بهتر است به جای تکیه بر روش‌های قدیمی برای کنترل فضای ورزشگاه‌ها به فکر حل معادله از سوی دیگر آن باشیم.»
بازیکنانی را تصور کنید که درون اتاقی جمع شده‌اند تا فحش بخورند. آنها اجازه دارند در آن فضا هر واکنشی که دوست دارند نسبت به این ناسزاها انجام دهند تا دیگر درون ورزشگاه ناگهان به رفتاری تهییج کننده دست نزنند. به این ترتیب وقتی تماشاچی به این نتیجه برسد که فحش هیچ فایده‌ای ندارد آنگاه کم‌کم تصمیم می‌گیرد خود را خسته نکند و صرفا به تیم مطبوع خود روحیه دهد.
در روزهای اخیر فوتبال ایران با مشکل بسیار بزرگی به نام بی‌انضباطی کلامی دست و پنجه نرم می‌کند. همیشه قصه‌های عجیب و غریبی از رختکن تیم‌ها و شکل گفتار مربیان با بازیکنان که گاه از دادن رکیک‌ترین ناسزاها به بازیکنان‌شان نیز ابایی ندارند شنیده می‌شود.
هیچ‌کس جرات ندارد اخبار حیاط خلوت رختکن و فحاشی‌های مربیان را رسانه‌ای کند و این همان تابویی است که باید به شکلی دیگر شکسته شود. یعنی تمام اجزای تیم ظرفیت خود را بالا برند. آیا abusive room یا اتاق فحش می‌تواند راه‌گشای اصلی حل بحران فضای سرشار از فحش و ناسزای فوتبال ما باشد. قاضی شریفی و کلیه کسانی که از این طرح آگاهی پیدا کرده‌اند به طرح محمود خیرخواه و روزنامه دنیای‌فوتبال برای بهبود وضعیت ورزشگاه‌های ایران و حتی جهان خیلی امیدوارند.