هیچ چیز آنقدرها عجیب نیست که پیش نیاید وقتی چشم امیدتان به خدا باشد.
سالها است که برای موفقیت تلاش کردم و صادقانه زندگی کردم و پس از تحمل سختی های فراوان به لطف خدا و نظر مساعد آقای کی روش توانستم به تیم ملی آن هم در آستانه جام جهانی راه پیدا کنم و باز هم به لطف خدا و دعای مردم و همت بچه ها توانستیم به جام جهانی صعود کنیم.
وقتی در اردوی اتریش در بازی دوستانه مصدوم شدم یاس و نا امیدی به وجودم راه پیدا کرد و گونه هایم خیس و اشکهایم نمایان شد اما امیدوار به آینده ایستادم اما چیزی که مرا سرپا نگه داشت و خونی تازه در رگهایم جاری کرد حمایت عزیزانی بود که بعد از مصدومیتم از من یاد کردند و با یادشان به تمام وجود من انرژی دادند کسانی که برای من دلخوشی هستند و دست تک تک آنها را به گرمی و صمیمیت می فشارم.
از جواد نکونام دوست خوبم،کاپیتان پراحترام تیم ملی که قلبش مثل اسمش بزرگ است.
از آقای کی روش مردی که نشان داد نه تنها مربی بزرگی است بلکه انسان بزرگی هم هست و روح بزرگی دارد و حرفه ای بودنش را با جملات انرژی بخشش و حمایتش به من نشان داد.
از تک تک بچه های تیم ملی که با پستهایشان در صفحه های شخصی خود برای من دلگرمی درست کردند.
از خانواده ام که همیشه یار و یاور من بوده اند. از تک تک اسمهایی که مرا در رسانه های نوشتاری و تصویری یاد کردند سپاسگذارم و در آخر از خدای بزرگ که وجودم و نفس کشیدنم به اراده اوست از خدایی که همین نزدیکی های وجودم در قلبم و احساسم او را حس می کنم کسی که همیشه حامی من بوده و امیدوارم به حمایتش از من ادامه دهد.
به امید روزهای قشنگ و پر افتخار در جام جهانی برزیل
سرباز کوچک ایران بزرگ و خادم مردم عزیزم
به اشتراک بگذارید!