تحریم توپولف و هواپیماهای روسی از سوی مردم، تیتر روز گذشته بیشتر نشریات سیاسی بود. قربانیان سانحه هوایی تهران - ایروان و به فاصله کمتر از 10 روز، سانحه هوایی تهران - مشهد و هواپیمای ایلوشین و جالب‌تر اتفاقی که روز گذشته در فرودگاه ارومیه رخ داد و هواپیمایی از باند خارج شد همه و همه این روزها ذهن منفی‌باف انسان‌های قرن بیست و یکی را به خود مشغول کرده تا حتی‌الامکان از سفرهای هوایی پرهیز کنند و رو به مسافرت‌های زمینی بیاورند. کشته شدن 168 نفر در پرواز تهران - ایروان و 16 نفر در پرواز تهران - مشهد ترس و دلهره را به جان کاربران خطوط هوایی داخلی انداخته است و این اتفاقی گریزناپذیر است.
دامنه این دلهره‌ها را می‌توان به تیمهای ورزشی هم تعمیم داد. تیم‌هایی که در کشور پهناورمان برای یک بازی والیبال، بسکتبال یا فوتبال باید با هواپیما به چهارگوشه کشور سفر کنند. روز گذشته خبری در همین ارتباط که از دل باشگاه بیرون آمده بود نظرمان را به خود جلب کرد. اینکه احتمال دارد به واسطه خطرات فراوان موجود در سفرهای هوایی از این پس بازیکنان این تیم به وسیله سفر زمینی و با اتوبوسی اختصاصی میان شهرها تردد کنند. سفری که البته خطراتش به مراتب بیشتر از سفرهای هوایی است و آمار تلفات جانی‌اش بارها بیشتر از تلفات سانحه‌های هوایی بوده است. با این همه مسوولان باشگاه استقلال چنین تصمیمی را در نظر گرفته‌اند و آن را در دست بررسی دارند. روز گذشته مسوول روابط عمومی باشگاه استقلال هم این بحث را تایید کرد. «در جلسه‌ای با حضور سه، چهار تن از مدیران عامل باشگاه‌ها حضور داشتیم و آنها نیز بر اجرای این پیشنهاد اتفاق نظر داشتند.» اما این پیشنهاد چه بوده است. گویا چند تن از مدیران باشگاههای لیگ برتر با در نظر گرفتن اتفاقات اخیر و سوانح هوایی بر این باور هستند که می‌توان به جای پرداخت هزینه‌های آنچنانی برای پرواز با هواپیماهایی که اطمینان زیادی به آنها نیست مبلغی را برای در اختیار گرفتن اتوبوسی بسیار مجهز هزینه کنند که از هر نظر مطمئن‌تر است. «اگر بودجه خرید این اتوبوس مهیا شود آن را خواهیم خرید و در غیر این صورت آن را به مدت یک فصل فوتبالی یا یکسال اجاره خواهیم کرد.»
این اتوبوس اجاره‌ای البته به آرم باشگاه استقلال هم منقش خواهد شد تا در هنگام تردد در جاده‌های کشور نیز شناخته شود. سوال مهم در این میان در مورد مسافت میان شهرهای تیمهای لیگ برتری است. تهران - مشهد، تهران - بوشهر، تهران - اهواز، تهران - تبریز و تهران - شیراز هر یک فواصلی چند صد کیلومتری و بعضا بیش از یک هزار کیلومتری با پایتخت دارند و طی کردن این جاده‌ها با یک اتوبوس هر چند مجهز و راحت برای تیمی که برای مسابقه دادن عازم این مناطق می‌شود کاری سخت و دشوار است. «قطعا از این اتوبوس در مسیرهایی مانند قزوین، قم، همدان و اصفهان استفاده خواهد شد و در صورت لزوم مسافت‌‌‌های طولانی‌تر را با سلام و صلوات با هواپیما طی خواهیم کرد.» محمد حیرانی درست می‌گفت که منطقی هم نیست برای یک بازی در مشهد، تیم را با اتوبوس راهی خراسان رضوی کنند. وقتی درباره وصیت‌نامه نوشتن یا ننوشتن بازیکنان تیم پیش از سفرهای استانی‌شان حرف افتاد مسوول روابط عمومی باشگاه به نکته جالب توجه و مهمی اشاره کرد که به واقع شاید این موضوع نیز باید پس از پیشنهاد استفاده از اتوبوس اختصاصی مجهز در جمع مدیران باشگاه‌ها مطرح شود که: «شاید مجبور شویم وصیت‌نامه تیمی پیش از هر سفر تنظیم کنیم.» به راستی اوضاع و احوال مسافربری خطوط هوایی‌مان تا این حد وخیم است که باشگاههای ورزشی پس از صرف میلیاردها تومان برای جذب بازیکنان زبده و بعضا ستاره فوتبال این مملکت اولین فکری که در ذهن‌شان در مورد سفرهای بین شهری مطرح می‌شود همان دغدغه «مرگ‌ومیر» است؟!