باخت استقلال مقابل نفت تهران بهترین هدیه برای تراکتورسازی بود تا به صدر جدول برود. چرا این بازی را باختید آقای زرینچه؟!
فوتبال است دیگر. گل‌هایی خوردیم که روی اشتباه‌های فردی خودمان بود اما در مجموع دستمان برای این بازی خیلی خالی بود. برخی بازیکنان شرایط ایده‌آل برای بازی مقابل نفت را نداشتند و بالاجبار وارد ترکیب اصلی شدند.
کدام بازیکنان؟
مگویان شب بازی تازه از کشورش ارمنستان به تهران آمد. خسرو حیدری با درد بازی کرد و مشکلات دیگری هم بود. فخرالدینی را به دلیل محرومیت در اختیار نداشتیم. یعقوب کریمی هم با تیم امید است. کرار را هم نداشتیم. شما خودتان کارشناس هستید. وقتی یک تیم مهم‌ترین بازیکنانش را نداشته باشد به مشکل می‌خورد. برزیل را که در جام جهانی آن نتایج اسفبار را گرفت مثال بزنم.
برزیل تا قبل از اینکه نیمار را از دست بدهد همه تیم‌ها را شکست می‌داد اما وقتی نیمار مصدوم شد اوضاع این تیم هم ریخت به هم. شما تصور کنید اگر آندو، خسرو و هاشم در اوج آمادگی باشند استقلال چه وضعیتی پیدا می‌کند. یا بازیکنانی که مصدوم هستند برگردند و بتوانند با آمادگی کامل برای ما بازی کنند. غیبت یک بازیکن در روند تیم خیلی موثر است.
اما این وضعیت در بازی‌های گذشته هم کم و بیش وجود داشت.
مشکلاتی که منجر به استفاده از بازیکنان در پست‌های غیرتخصصی می‌شد. فکر نمی‌کنید دلایل باخت به نفت تهران چیزهای دیگری است؟
برای مثال جابه‌جایی غلط بیک‌زاده از قلب دفاع به دفاع راست. فکر نمی‌کنید این تغییرات موجب باخت شما شد؟
دستمان خالی بود به همین دلیل تصمیم گرفتیم بیک‌زاده را به دفاع راست منتقل کنیم و صادقی را در پست دفاع میانی بازی دهیم.
نمی‌توانستیم خسرو را به دفاع راست منتقل کنیم. خسرو با مصدومیت روبه‌رو بود و شرایط مطلوبی نداشت. در جلسه قبل از بازی به این نتیجه رسیدیم که اگر خسرو یک خط جلوتر باشد فشار کمتری به او وارد می‌شود. به همین دلیل بود که بیک‌زاده را بردیم دفاع راست. اگر خسرو سالم بود قطعا او را به دفاع راست می‌آوردیم و بیک‌زاده را در همان پست دفاع وسط بازی می‌دادیم.
امیر قلعه‌نویی پس از باخت به نفت از افت ملی‌پوشان اظهار تعجب و شگفتی کرد. دلیل ناراحتی قلعه‌نویی چیست؟ می‌شود موضوع را قدری موشکافی کنید.
ماجرای ناراحتی قلعه‌نویی برمی‌گردد به فشاری که به بازیکنان ملی وارد شده. شما خودتان دارید کیفیت ملی‌پوشان پس از جام جهانی را می‌بینید. آنها آمادگی کافی برای بازی در ترکیب تیم‌های باشگاهی خود را ندارند. مشکل هم فقط به استقلال مربوط نمی‌شود. هیچ یک از ملی‌پوشان پس از جام جهانی شرایط ایده‌آلی نداشته‌اند. از بازیکنی که همراه تیم ملی در جام جهانی بوده انتظار زیاد است اما می‌بینید ملی‌پوشان اوضاع خوبی ندارند که این وضعیت مربوط می‌شود به نوع تمریناتی که قبل از جام جهانی انجام دادند و تمرینات ناکافی پس از جام جهانی.
اشکال کار کجاست. فکر نمی‌کنید میان باشگاه‌ها و تیم ملی تعامل و همفکری وجود ندارد که این مسائل را به وجود می‌آورد؟
باشگاه‌ها از جانب تیم ملی خیلی لطمه خورده‌اند. باید طوری برنامه‌ریزی شود که ما هم بدانیم تکلیفمان با بازیکنان ملی چیست. تیم‌ها روی بازیکنان ملی خود حساب می‌کنند. استقلال هم مثل همه. انتظار از استقلال بالاتر از سایر تیم‌ها است و ما دوست داشتیم ملی‌پوشان را با وضعیت بدنی بهتری در اختیار بگیریم اما الان می‌بینیم که اینطور نیست. از طرفی باید جوابگوی هواداران هم باشیم، بازیکنان ملی ما هم دارند بیش از حد توانشان زحمت می‌کشند اما وقتی تمرینات کافی وجود نداشته باشد، شرایط اینگونه می‌شود. من امیدوارم مربیان تیم ملی طوری برنامه‌ریزی کنند که نه باشگاه‌ها متضرر شوند و نه بازیکن از بین برود.
وضعیتی که الان ملی‌پوشان با آن روبه‌رو هستند قابل تغییر است؟
قطعا با برنامه‌ریزی می‌شود به نتایجی رسید اما شما نگاه کنید با این برنامه‌ریزی‌هایی که تیم ملی ما دارد کار سخت می‌شود. می‌خواهند لیگ را 50 روز مانده به آغاز جام ملت‌ها تعطیل کنند. آیا این برنامه را تیم‌های بزرگ جهان هم پیاده می‌کنند؟
آلمان، اسپانیا و ایتالیا که از مهم‌ترین تیم‌های جام جهانی محسوب می‌شوند تا 2 هفته مانده به جام جهانی بازی‌های باشگاهی خود را ادامه دادند. روش آنها طوری است که بازیکن از بین نرود. اینجا هم اگر مربیان تیم ملی به مربیان باشگاهی اطمینان داشته باشند چنین مشکلاتی پیش نمی‌آید. بازیکنان باید در باشگاه کار بدنسازی را پشت سر بگذارند نه اینکه هم در باشگاه بدنسازی کنند و هم در تیم ملی. این دوگانگی به بازیکنان آسیب جدی وارد می‌کند.
ناهماهنگی موجود میان باشگاه‌ها و تیم ملی را چگونه می‌توان از بین برد؟
باید بین باشگاه‌ها و تیم ملی تعامل و هماهنگی برقرار شود. مربیان تیم ملی باید مربیان باشگاهی را از خودشان بدانند. با آنها نشست بگذارند، برنامه‌های‌شان را بگویند و با هم هماهنگ شوند. بخشی از کار بدنی بازیکنان می‌تواند در باشگاه‌ها انجام شود و تیم ملی فقط نقش هماهنگ‌کننده را اجرا کند. البته هر کسی باید در جایگاه خودش قرار بگیرد اما آمادگی بازیکنان در باشگاه‌ها شکل می‌گیرد.
بخشی از استدلال‌های شما قابل قبول است اما ذهنیت دیگری درباره استقلال این فصل وجود دارد مبنی بر اینکه در بازی‌های سخت با مشکل مواجه می‌شود. شما از ابتدای فصل با دو تیم مدعی بازی کردید که هر دو بازی را باختید.
از نظر من هیچ بازی ساده‌ای وجود ندارد. مشکل از خودمان است که نمی‌توانیم گاهی آن نتایج دلخواه را بگیریم. وقتی از ابتدای فصل تیم کاملی را در اختیار نداشتیم این مشکلات پیش می‌آید. من به همه حریفان احترام می‌گذارم. به همان اندازه که بازی با سپاهان و فولاد و تراکتورسازی سخت است، بازی با تیم‌های پدیده، صبا، استقلال خوزستان و دیگر تیم‌ها هم سخت است.
همین تیم نفت مسجد سلیمان که در اهواز به ما باخت. نفت مگر تیم ساده‌ای بود؟
بازی این تیم مقابل پرسپولیس را دیدید؟ آنها خیلی شاداب و رو به جلو بازی کردند. من اعتقاد دارم که اگر بازیکنان ما به شرایط ایده‌آل برسند و تیم کاملی را در اختیار داشته باشیم روند بردهای‌مان شکل منطقی‌تر به خود خواهد گرفت.