استقلال در بازی برابر پیکان ترجیح داد که از هافبک پشت مهاجم تخصصی استفاده نکند و با رسیدن فخرالدینی و بیگ زاده سعی در زوج سازی در کناره ها و انجام wide play داشت که تا حدود زیادی نیز موفق شد . اما تنها با گذشت 30 دقیقه از بازی خلأ در میانه به خوبی حس و امیر مجبور شد یکی از بازیکنان کناری خود را از زمین خارج کند تا میانه محکم تر شود. اگر چه خرسندنیا بازیکنِ پست هافبک دفاعی است ولی برای پوشش حفره عظیم در میانه استقلال کارساز بود . بدین ترتیب ابراهیمی آزادی عمل بیشتری پیدا کرد . در نیم فصل نخست با توجه به مصدومیت های بوجود آمده در جناحین علی الخصوص جناح چپ عملا دست امیر برای پر کردن خلأ کرار خالی بود ، اما در این بازی قضیه متفاوت بود و استقلال توانست تغییر روش بازی بدهد .البته در ادامه با وجود سه مهاجم میانه میدان تضعیف شد و آبی ها دست به تعویض زدند . اما با این تعویض نیز روش بازی استقلال تغییری نکرد و صرفا میانه آبی‌پوشان در فاز دفاعی تقویت شد. با نبود کرار فعالیت تهاجمی در میانه و عمق کاهش یافت و در مقاطعی بازی استقلال گره خورد اما با کناره های قوی این موضوع تا حدود زیادی پوشش داده می شد . هر چه به زمان اتمام مسابقه نزدیک شدیم این گره خوردگی با توجه به تجمع پیکانی ها افزایش یافت و میلاد نوری به زمین آمد تا جریان و گردش توپ در زمین ارتقا یابد . در هر صورت کرار به عنوان مهره کلیدی استقلال شناخته می شود و عدم حضور او مشکلاتی را ایجاد می کند ولی استقلال در این دیدار با داشتن مهره های موثر در جناحین این خلأ را تا حدود زیادی پنهان کرد ، کاری که در نیم فصل اول با توجه به مصدومیت ها نتوانست پیاده کند