تصمیم سرمربی تیم‌ملی مبنی بر استفاده از برخی بازیکنان کلیدی دو تیم پرطرفدار پایتخت کافی بود تا جرقه ائتلاف ناخواسته و نانوشته قلعه‌نویی و قطبی علیه علی دایی زده شود.
شاید وقتی افشین قطبی در گفت‌وگویی تلویزیونی مراتب دلخوری‌اش در واکنش به سرمربی نشدن در تیم‌ملی را ابراز می‌کرد، کمتر کسی حدس می‌زد که افشین قطبی یک روز بعد در گفت‌وگو با خبرگزاری ایسنا به صراحت از تصمیمات علی دایی انتقاد کند. سرمربی تیم‌ملی اما در قبال گفته‌های قطبی نه‌تنها موضع تندی اتخاذ نکرد، بلکه سکوت رسانه‌ای پیشه کرد. عصر روز شنبه این امیر قلعه‌نویی بود که به طور ناخواسته با افشین قطبی علیه دایی ائتلاف می‌کرد. سرمربی استقلال تهران که بابت شکست آبی‌پوشان برابر پگاه گیلان به شدت عصبانی به نظر می‌رسید به طور تلویحی به خصومت مسئولان تیم‌ملی اشاره کرد و گفت: «واقعاً نمی‌دانم چه خصومتی با ما دارند که بازیکنان کلیدی استقلال را اسیر بازی‌های نه‌چندان مهم غرب آسیا کرده‌اند.»
قلعه‌نویی انتقادهای دیگری را نیز مطرح کرد اما روز گذشته علی دایی در گفت‌وگو با همشهری در قبال انتقادهای مربیان استقلال و پرسپولیس موضع تندی اتخاذ نکرد. او هوشیارانه ائتلاف نانوشته را به هم ریخت.
- آقای دایی، بهتر است از مسابقات غرب آسیا شروع کنیم.
خب، جام غرب‌آسیا چندان سطح بالا نیست اما بنا به درخواست فدراسیون فوتبال در این تورنمنت شرکت کردیم.
ببینید، بحث دوست داشتن و تمایل من نیست. تیم‌ملی باید بازی تدارکاتی داشته باشد. خب جام غرب آسیا نیز فرصت خوبی بود.
متوجه منظورتان نمی‌شوم. ما لیست 36 نفره‌ای را در دست داریم که از این تعداد 25 بازیکن، تیم‌ملی را در دور بعدی رقابت‌های مقدماتی جام جهانی همراهی خواهند کرد.
واقعاً متوجه نمی‌شوم. لیست تیم‌ملی را سرمربی مشخص می‌کند. آقای تاج گفته است اما...
کسی که با من درباره انتخاب نفرات تیم‌ملی صحبتی نکرده که حالا بحث اعلام موافقت من مطرح باشد. در لیست تازه تیم‌ملی خیلی‌ها حضور دارند. آنهایی که به درد تیم‌ملی می‌خورند.
نظر آقایان برای من محترم است. برای هر دو آنها احترام قائلم اما من خلاف قانون عمل نکرده‌ام. طبق قانون تصمیم گرفته‌ام و دلیلی برای اعتراض وجود ندارد.
گفتم که من به همه نظرات احترام می‌گذارم اما هیچکس حق ندارد برایم تعیین تکلیف کند، چون من در تیم‌ملی به همه بازیکنان میدان می‌دهم و موفقیت تیم‌ملی برایم اهمیت دارد.
بحث این نیست که بازی‌های مهمی بوده یا نه. من به این قسمت کاری ندارم. باور کنید هر طوری که وارد این بازی‌ها می‌شدیم حرف و حدیث‌ها و انتقادها ادامه داشت. وقتی با تیم‌ملی اصلی وارد مسابقات می‌شویم، انتقاد می‌کنند. وقتی هم با نفرات ذخیره می‌رویم باز هم یک سری از افراد انتقاد می‌کنند که مگر قرار نیست سرمربی تیم‌ملی بازیکنانش را بیشتر بشناسد و نفرات اصلی با یکدیگر هماهنگ شوند. ملاحظه می‌کنید بالاخره همیشه یک حرف وجود دارد که به صورت انتقاد مطرح کنند.
لغو این دو بازی به سازمان لیگ مربوط می‌شود نه به من. واقعاً فکر می‌کنید من در این باره باید پاسخگو باشم؟
موضوع خستگی بازیکنان است. بازیکنی که پانزدهم و هفدهم بازی کند و بعد در تاریخ 25 مردادماه در یک بازی سنگین حضور یابد، چه بازدهی می‌تواند داشته باشد. مگر آنهایی که به تیم‌ملی دعوت می‌شوند آدم آهنی هستند که تا این حد پرفشار بازی کنند.
بهتر است راه را اشتباه نرویم. من مسئول اجرایی نیستم. من نه رئیس سازمان لیگ هستم نه رئیس فدراسیون فوتبال. من حساسیت مربیان باشگاه‌ها را درک می‌کنم. به باشگاه‌ها حق می‌دهم. آنها سرمایه‌گذاری کرده‌اند. زحمت کشیده‌اند. اما اگر قرار باشد بازیکنان چند تیم در اختیار باشگاه باشند باید مهره‌های کلیدی دیگر تیم‌ها نیز به اردوی باشگاهی خود برگردند. در این بین فقط من متوجه نمی‌شوم که اردوی تیم‌ملی دیگر چه معنایی دارد. پس ما چرا اردو گذاشته‌ایم. قانون برای همه یکی است. من در کار باشگاه‌ها دخالت نمی‌کنم و به همین دلیل خواهش می‌کنم آنها هم در کار سرمربی تیم‌ملی دخالت نکنند.
نه تیم‌ملی و نه من، روبه‌روی کسی قرار نگرفته‌ایم. من وظیفه خودم را انجام می‌دهم. یک سری از مسائل واقعاً به من ارتباط پیدا نمی‌کند. من برنامه‌ام را تا خرداد سال آینده در اختیار فدراسیون فوتبال قرار داده‌ام و تا آنجایی که امکان داشته طوری این برنامه را تنظیم کرده‌ام که به مسابقات لیگ لطمه‌‌ای وارد نشود. چون نظر خود من این است که لیگ ما باید به طور منظم برگزار شود. وظیفه دیگران است که درباره مسائل اجرایی لیگ صحبت کنند.
ما به دنبال هیاهو نیستیم. دنبال شوکه کردن افکار عمومی هم نیستیم. فعلاً نام هیچ بازیکنی را اعلام نخواهیم کرد.