حضور بازیکنان مطرح تیم های لیگ برتری ایران در لیگ ستارگان قطر در این چند
سال اخیر به شدت فوتبال ایران را تحت الشعاع خود قرار داده است. هر
بازیکنی که در لیگ ایران می درخشد و ستاره می شود بلافاصله با یک پیشنهاد
اغوا کننده از سوی تیم های عربی و به ویژه قطری مواجه شده و در بیشتر مواقع
با دادن جواب مثبت راهی تیم مذکور می شود. در چنین شرایطی باید دید حضور
بازیکنان فوتبال کشورمان در این تیم ها آیا جز منافع مالی چیز دیگری عاید
فوتبال ایران می کند؟
جواب سوال بالا را می توان با قاطعیت و تحویل
یک "نه" پاسخ داد. ستاره های فوتبال ایران با دریافت پیشنهادات مالی بالا
راهی تیم هایی می شوند که حتی تاکنون اسم شان را نیز نشنیده بودند و این به
خوبی می تواند یک انگیزه را در این تصمیم نشان دهد و آن نیز انگیره های
مالی است و بس. در همین نقل و انتقلات پیش فصل لیگ برتر دو ستاره تیم
تراکتورسازی در لیگ چهاردهم با دریافت مبالغی شگفت انگیز که نظیر آن در
فوتبال ایران دیده نشده راهی دو تیم قطری شدند که منصافانه اگر نگاه کنیم
حتی یک درصد از فوتبال دوستان ایرانی تا کنون نام این تیم ها را نشنیده
بودند! این مورد برای محمد نوری نیز رخ داد و کاپیتان فصل گذشته سرخ پوشان
پایتخت راهی تیم مسیمیر قطر شد و در کنار این سه اتفاق هر روز شاهد
پیشنهادات دیگری نیز از سوی تیم های عربی به بازیکنان لیگ برتر ایران
هستیم.
کوچ ستاره های فوتبال ایران به لیگ قطر مختص این روزها نیست و
سال هاست که شاهد حضور بهترین های فوتبال ایران در این کشور هستیم. موضوع
مورد بحث زمانی حادتر می شود که می بینینم بازیکنانی چون اشکان دژاگه، رضا
قوچان نژآد، مهرداد پولاد و مسعود شجاعی حضور در فوتبال حاشیه خلیج فارس را
به بازی در اروپا ترجیح می دهند. بدون شک دلیل حضور این بازیکنان که سطح
بالاتری از فوتبال را نسبت به فوتبال داخلی تجربه کرده اند به مانند
بازیکنان لیگ برتری که در لیگ های عربی حاضر می شوند نیز انگیزه های مالی
است که آنها را راغب به حضور در لیگ هایی می کند که سطح فوتبال شان به شدت
پایین می باشد.
در شرایط کنونی باشگاه های داخلی به هیچ عنوان نمی
توانند بازیکنان خود را از لحاظ مالی به اندازه تیم های ثروتمند عربی تامین
کنند و به طور کلی در صورت داشتن توان نیز شاید عرف حاکم بر کشورمان اجازه
چنین خرج های سنگینی را به تیم های اکثرا دولتی ندهد بنابراین پیش بینی می
شود موج کوچ بازیکنان ایرانی به لیگ های عربی به ویژه قطر همچنان ادامه
داشته باشد و در این شرایط بایستی فوتبال ایران را یک ویترین برای لیگ های
عربی بدانیم که بازیکنان با درخشش در آن مورد توجه تیم های عربی قرار گرفته
و با ارقامی نجومی راهی این این تیم ها می شوند.
با نگاهی به وضعیت
بازیکنانی که قبلا در لیگ های عربی حضور داشتند به وضوح می توان افت فاحش
فنی را در آنها مشاهده کرد و این خود می تواند یک تیر و دو نشان از سوی این
کشورها باشد که ضمن کشاندن ستاره های فوتبال ایران به فوتبال خود جلوی
پیشرفت و بلند پروازی آنها را گرفته و در نهایت به هدفی به نام تضعیف
فوتبال ملی ایران دست می یابند.