استقلالى ها در فصل قبل سه گانه حاجى فتح الله را مزه کردند تا در نهایت به نتیجه اى دلخواه برسند، سه گانه اى که طرفداران آبى را تا مرز سکته برد و اوضاع جز در پایان فصل هیچگاه بر وفق مراد نبود. ناصر حجازى در هیبت «اسطوره» به میان استقلالى ها آمد و پایان کارش به اشکى منجر شد که پس از بازى پیکان نصیبش شد و حلقه هاى اشک را در چشمان بازیکنانش به وجود آورد، سپس فیروز کریمى در مقام مربى کارا، به میان آمد و افتضاحى تاریخى را با آبى ها به دست آورد که نحسى آن تا سال ها از خاطرش نخواهد رفت و در نهایت انگشت بر ناجى خود در مقام مربى «کارا- اسطوره» نهاد تا طعم پیروزى و موفقیت را هم بچشد، بله آنها قهرمان جام حذفى شدند و سهمیه حضور در آسیا را به وجود آوردند. سرهاى سرافکنده بالا کشیده شد و دیگر کسى خجالت مقام سیزدهمى را به یاد نیاورد.
***
شعار امیر قلعه نویى و نظرى جویبارى پس از خریدهاى گران قیمت پرسپولیس اینگونه بود: «ما براساس نیازهایمان خرید کردیم و چندان به دنبال نام ها نبودیم» ۳ هفته باید مى گذشت تا قیافه سرمربى رقیب سنتى را پس از بازى ها درکنار هم قرار دهیم و از شرایطشان بنویسم. افشین قطبى فقط ۲ امتیاز از دست داده و چندان نگرانى قابل لمسى در وجناتش دیده نمى شود اما امیر قلعه نویى با تیمش از ۹ امتیاز ممکن ۵ امتیاز را از دست داده و نگرانى و موج استرس رهایش نمى کند، یکى با لبخندى بر لب هرچند زورکى و دیگرى با چهره اى درهم کشیده و عصبانى از عملکرد بازیکنانى که گویى شناختى از تفکرات سرمربیشان ندارند.
***
وقتى قلعه نویى همه استقلالى ها را با خود به ترکیه برد صداى «به به» خودش بهتر از هرکس دیگرى شنیده مى شد اما هنگامى که پرسپولیسى ها با قطبى به دوبى رفتند صداى «اَه اَه» هرکسى بهتر از «به به» قطبى شنیده شد. این مثال براى مقایسه ۲ تیم نیست بلکه تبلیغاتى است که حول فعالیت ها صورت مى گیرد و میزان درستى یا نادرستى آن را باید با گذر زمان به قضاوت نشست.
***
امیر قلعه نویى در کنفرانس مطبوعاتى با همان شیوه مرسوم خود و زبانى تیز و اخلاقى تند مى گوید: «بازى دست ما بود و روى دفاع حریف بیشترین فشار را آوردیم... کمترین فشار بر دفاعمان به وجود آمد... در هر ۳ بازى از لحاظ فنى در بالاترین سطح بودیم...» خودتان قضاوت کنید این جملات تا چه حد به حقیقت نزدیک است. امیر قلعه نویى روزگار ناخوشى را در استقلال مى گذارند، او دچار اشتباه تاکتیکى شده و البته هنوز باید به او فرصت داد تا ایده هایش را در تیم پیاده کند. اشتباه قلعه نویى در همان ابتداى فصل رخ داد که به جاى حرکت به جلو و دیدى تازه تر، بازگشت به عقب را ترجیح داد و همچنان به جذب ستاره هاى قدیمى اصرار داشت تا خاطرات ۳ ساله اش را با اعتماد به نفس به اجرا در بیاورد. استقلال و امیر روزگار خوبى ندارند هر چند خودشان معتقد باشند در بهترین سطح فنى قرار دارند.