امروز بخش اعظمی از
افتخار باشگاه استقلال دنیای فانی را وداع کرد و آسمانی شد تا یک بار دیگر
جامه سیاه بر تن فوتبال ایران برود؛ فوتبالی که در این یکسال بارها رخت
سیاه را برای هادی نوروی، همایون بهزادی، غلامحسین مظلومی و حالا منصور
پورحیدری را به تن خود دیده است.امروز مردی از جماعه فوتبال و باشگاه
استقلال از میان ما رفت که به راستی ستاره اصلی این باشگاه بود و خواهد
ماند؛ مردی که توانست هم به عنوان بازیکن و هم به عنوان مربی با استقلال
قهرمان آسیا شود و چه بسا که همای این افتخار دیگر هیچ گاه روی شانه کسی
ننشیند.
پورحیدری دینش را به استقلال ادا کرد؛ از خیلی سال
پیش. از همان زمانی که به عنوان بازیکن و مربی توانست این تیم را قهرمان
کند. پدر استقلال به راستی لقب برازنده‌ای برای پورحیدریِ فوتبال ایران
بود. او آن قدر به استقلال نگاه پدرانه‌ای داشت که حتی با وضعیت جسمانی
نامناسب هم در تمرینات و بازی‌های استقلال حاضر بود و اجازه نداد فرزندش
احساس تنهایی کند. عاطفه و عطوفت هواداران استقلال هم با این بزرگمرد از
همین جا گره خورد. مرد پر افتخار آبیها حتی در تیم ملی هم کار بزرگی انجام
داد و آخرین قهرمانی فوتبال ملی را در بازی‌های آسیایی بانکوک برای
کشورمان به ارمغان آورد.
حالا که او دیگر در بین ما نیست وظیفه ای روی دوش
همه ما سنگینی می‌کند و آن اینکه یاد و خاطره این مرد پر افتخار را تا
همیشه زنده نگه داریم. قطعا هواداران وفادار استقلال یاد و خاطره منصورخان
پورحیدری را فراموش نمی‌کنند. هواداران پرسپولیس مدت‌هاست که نام هادی
نوروزی کاپیتان فقیدشان را در دقیقه 24 هر بازی فریاد می‌زنند و این بار
نوبت استقلالی‌هاست که در هر بازی به یاد پورحیدری در دقیقه 2 هر بازی (
پورحیدری در استقلال شماره 2 به تن می‌کرد) نام این مرد پر افتخار را فریاد
بزنند تا قدرشناسی خود را نشان دهند.
حتی بایگانی کردن این شماره که البته چند سالی است
بر تن خسرو حیدری است می‌تواند اقدامی شایسته برای زنده نگه داشتن نام
پورحیدری باشد. مسئولان استقلال می‌توانند به یاد این اسطوره با اخلاق این
شماره را بایگانی کنند همان طور که خیلی از باشگاه‌های بزرگ دنیا این کار
را برای اسطوره‌های فقیدشان انجام داده‌اند.
پورحیدری خالق 2 ستاره استقلالی‌هاست که به آن
می‌نازند و مایه افتخارشان است. حالا نوبت قدرشناسی هواداران استقلال است؛
این گوی و این میدان...
