قلعه نویی در ابتدای کار اعتماد زیادی به بازیکنان خود در استقلال
داشت به طوری که اکثریت قریب به اتفاق انتخاب شده های او، بازیکنان استقلال
بودند. برای قلعه نویی در آغاز کار در تیم ملی، چندان تفاوتی نداشت که
بازیکنان مورد استفاده وی نفراتی چون محمود فکری و رضا عنایتی باشند، فرهاد
مجیدی و علی سامره یا حتی وحید طالبلو و امیرحسین صادقی و حسین کاظمی. اما
این تفکر به سرعت با شکست روبه رو شد. وقتی ایران در روز 25 مرداد 85 در
خانه مقابل سوریه با تساوی یک بر یک متوقف شد، خیلی سریع مشخص شد که تفکر«
خرد جمعی» با این روند نتیجه نمی دهد.
به این ترتیب
در روز 11 شهریور و در مسابقه سرنوشت ساز در خانه کره جنوبی، تقریبا تمام
مردان کلیدی جام جهانی باز در کنار هم قرار گرفتند. از بین 23 بازیکن تیم
ملی بختیاری زاده و گل محمدی از تیم ملی کنار رفته بودند و دایی، زندی و
میرزاپور هم کنار گذاشته شدند. تفاوت چندانی در لیسن نفرات انتخابی ایجاد
نشد و ایران به لطف این بازیکنان در کره به تساوی یک بر یک رسید و در سوریه
هم 2 بر صفر پیروز شد. قلعه نویی بی تجربه خیلی زود فهمید که تیم ملی را
نمی توان با تکیه بر یک باشگاه به جایی رساند.