<ul> <li> <div align="justify"><font size="2">۱- با وجود این که محدودیت ها و خط قرمز هاى ورزش -ازجمله فوتبال- خیلى کمتر از عرصه هاى سیاسى، فرهنگى و اقتصادى است اما بازهم مسئولان تلویزیون ایران از استعداد و مهارت جوانان استفاده نمى کنند و گزارش مسابقات لیگ قهرمانان اروپا و بازى هاى مهم باشگاهى در کشورهاى اسپانیا، انگلیس و ایتالیا هنگام پخش مستقیم آن ها- البته با تأخیر حدود سى ثانیه اى- را فقط به ۳ یا ۴ نفر مى سپارند و بقیه باید رقابت هاى کم اهمیت و یا غیر مستقیم را گزارش کنند. تردیدى نیست که در این میان، اغلب گزارش هاى عادل فردوسى پور و مزدک میرزایى به دلیل «به روز بودن» آنان کم نقص از آب درمى آید اما به خاطر عدم رقابت و تداوم تکرار که ناشى از «دایره بسته» تلویزیون است، این ۲ نفر نیز دچار احساسات و بعضا اشتباهاتى مى شوند که در زمان برگزارى مسابقات حساس تر -همچون چند هفته اخیر- افزایش پیدا کرده است. </font></div> </li><li> <div align="justify"><font size="2">مثلا عادل فردوسى پور با به ثمر رسیدن گل سوم منچستر یونایتد مى گوید: «کار بایرن مونیخ تمام است و سر آلکس فرگوسن با بیش از بیست سال حضورش در اولدترافورد هنوز تمام شدنى نیست» اما کمتر از یک ساعت بعد با ۲ گل بایرن مونیخ ۱۸۰ درجه تغییر موضع مى دهد و این بار مى گوید: «به پایان عصر فرگوسن رسیده ایم»! یا زمانى که مزدک میرزایى پس از زدن ۴ گل توسط «لیونل مسى» به آرسنال با شعف و شوق وصف ناشدنى مى گوید: «خوشحال هستیم از این که در دورانى زندگى مى کنیم که «مسى» را با حرکات انفجارى و استثنایى اش مى بینیم»، خیلى ها مى پرسند که آیا او حتى فیلم بازى هاى «مارادونا» را هم تماشا نکرده است که با درخشش و گلزنى خود به انگلیس، در واقع غرور جریحه دار شده مردم آرژانتین را به دلیل اشغال جزیره مالویناس (فارکلند) به آنان بازگردانده بود؟ <br> گزارشگران فوتبال نیز بدون تردید مثل همه انسان هاى دیگر «احساس» دارند و در نتیجه مى توانند «احساس» خویش را هنگام دیدن یک صحنه جذاب ابراز و اظهار کنند اما این «احساس» نباید همرا با «اغراق» باشد و از «منطق» فاصله بگیرد و به خصوص واقعیت هاى تاریخى را نادیده انگارد. از جمله آن که گل هاى «مارادونا» علاوه بر زیبایى و بى مانندى و کسب مقام قهرمانى جهان براى آرژانتین، در تحولات سیاسى آمریکاى جنوبى نیز اثرگذار بوده است. <br> ۲-البته اشتباهات عادل فردوسى پور و مزدک میرزایى به همین گزارش هاى «پارادوکسیکال» آنان و قضاوت کاملا متضاد درباره فرگوسن طى کمتر از یک ساعت و یا اغراق گویى درباره مهارت فردى برخى بازیکنان همچون «مسى» منحصر و محدود نمى شود و توانایى هاى دیگر این ۲ به کلى آن ها را از سایر گزارشگران داخلى متمایز مى کند. چه برخى از گزارشگران فوتبال تلویزیون «گاف»هایى مى دهند که بعد از سال ها حضور در این عرصه، به واقع عجیب است. یا رضا جاودانى که مجرى چندین رشته از کشتى و فوتبال و حتى برنامه «مردان آهنین» محسوب مى گردد و پاى ثابت مسابقات باشگاهى در اروپا هم هست، در یک اظهارنظر خیلى عجیب، احتمال برگشت رئال به بازى در نیمه دوم را با سفر خود به کره ماه مقایسه مى کند! طورى که حتى با واکنش حمیدرضا صدر که معمولا در ذوق طرف مقابل باوجود اشتباه وى نمى زند، مواجه مى شود که این قیاس مع الفارق را بسیار اغراق آمیز مى نامد. <br> ۳- البته در مورد اطلاق عنوان «کارشناس» به برخى افراد خاص و عدم دعوت از کارشناسان واقعى فوتبال به دلیل همان «دایره بسته» در تلویزیون نیز باید بحث مفصل و جداگانه اى کرد که بماند براى روزهاى بعد</font></div> </li></ul>