تیم فوتبال استقلال تهران در روزهایی که
استحکام خط دفاعی‌اش آنقدر بالا رفته بود که گل زدن به این تیم آرزوی
رقیبانش شده بود، به یک هارمونی خاص در ترکیب تیم و به خصوص در نحوه
استفاده از مهره‌های دفاعی‌اش رسیده بود.
شفر در این ایام از مدافعان ثابتی استفاده
می‌کرد که وریا غفوری، روزبه چشمی و سید مجید حسینی سه تن از آنها بودند.
امید نورافکن بیشتر و بعضا میلاد زکی پور مدافع چپ آبی‌ها بودند و امید
ابراهیمی مهره ثابت این تیم در خط میانی و در پست هافبک دفاعی بود که فرشید
باقری نیز نقش زوج مکمل او را بازی می‌کرد. در همه هفته‌هایی که شفر از
این ترکیب استفاده می‌کرد ساختار تدافعی آبی پوشان نیز به اوج بلوغ خود
رسیده بود.
بعد از دیدار آبی پوشان مقابل الریان خبر
رسید پژمان منتظری با مصدومیت مواجه شده و به ناچار دیدارهای پیش روی این
تیم مقابل الهلال، فولاد و به احتمال زیاد دربی را از دست خواهد دید. شاید
مصدومیت یک بازیکن آن هم در کوران رقابت‌های یک فصل خبر خوبی برای هیچ تیم و
مربی‌ای نباشد، اما این اتفاق را باید یک توفیق اجباری برای تیم شفر
دانست.
مصدومیت منتظری باعث شد تا شفر به ناچار
تیمش را در ساختار دفاعی با یک تغییر در دفاع چپ به سیستم سابق بازگرداند.
به این ترتیب که غفوری مقابل الهلال همچنان دفاع راست بود، زوج مجید حسینی و
روزبه چشمی بار دیگر در قلب خط دفاعی آبی پوشان شکل گرفت و تنها تفاوت در
این بود که خسرو حیدری به جای نورافکن و زکی پور در سمت چپ خط دفاعی قرار
گرفته بود.
شفر در خط میانی تیمش هم از همان زوج امتحان
پس داده امید ابراهیمی و فرشید باقری استفاده کرد تا ضریب دفاعی تیمش
برابر الهلال هرچه بیشتر بالا برود. تیم تحت رهبری شفر با همین نفرات یکبار
دیگر دروازه‌اش را بسته نگاه داشت و به این ترتیب به نظر نمی‌رسد این
ترکیب در بازی‌های پیش روی آبی پوشان مقابل فولاد و پرسپولیس هم دستخوش
تغییر شود.