در چندین سال اخیر کلین‌شیت در موفقیت یک
تیم و قهرمانی در تورنمنت‌های مختلف داخلی و بین‌المللی حرف اول را زده
است. در لیگ پانزدهم، استقلال خوزستان با تکیه بر این اسم رمز توانست
قهرمان شود، کی‌روش و نتایجش با تیم ملی هم مهر تاییدی زد بر بازی تدافعی
مبنتی بر کلین‌شیت و گل‌نخوردن.
پرسپولیس، تیمی بود که توانست در سال دوم
حضور برانکو هم با کلین‌شیت‌هایش قهرمان شود و هم در فاز هجومی، آقای گل
لیگ را از آن خود کند. فصل گذشته اما اصرار برانکو به استفاده از یک مهاجم
تخصصی و حضور دو هافبک دفاعی، باعث افت کیفیت بازی پرسپولیس شد و در این
فصل با توجه به کمبود مهره‌های این تیم حتی در روند نتیجه‌گیری تیم تاثیر
گذاشت.
به همین دلیل بود که بعضی از هواداران و
کارشناسان فوتبال اصرار داشتند تا برانکو با بازگشت به سیستم بازی با یک
هافبک دفاعی و دو مهاجم طراوت را به تیم بازگرداند. برانکو اما روی این
سیستم پافشاری کرد و در نهایت این فصل پس از مصدومیت‌ها و محرومیت‌ها به
سیستم ۲-۴-۴ لوزی برگشت. اتفاقی که به نفع پرسپولیس شد و این تیم توانست
بردهای ارزشمندی در لیگ برتر و آسیا بدست بیاورد.
حالا اتفاقی مشابه برای شفر و استقلال
افتاده است. این تیم از زمان حضور شفر با سیستم ۱-۳-۲-۴ بازی می‌کرد.
سیستمی که البته با حضور یک بازیکن گلزن مثل تیام مشکلی برای استقلال بوجود
نیاورد.
این فصل اما بعد از جدایی تیام و بعد از این
که مهاجمانی مانند تبریزی یا باقری در نوک خط حمله نتوانستند کاری از پیش
ببرند کار استقلال گره خورد.
در بازی مقابل نفت مسجدسلیمان که بازی
عقب‌افتاده بود و هفته گذشته برگزار شد شفر تغییر سیستم داد. در آن بازی
باقری و صیادمنش دو مهاجم استقلال بودند.
در بازی مقابل سایپا، نیمکت‌نشینی باقری هم
باعث نشد که شفر از موضعش دست بکشد و با وارد کردن مرتضی تبریزی به ترکیب،
تیمش را با دو مهاجم به زمین فرستاد. تصمیمی که می‌تواند تاثیر زیادی بر
آینده استقلال و نتایج و سرنوشت این تیم داشته باشد.