تمرینات این روزهای استقلال نشان می‌دهد خبرهای خوبی در راه است. حضور چهره‌هایی مانند داریوش شجاعیان و محسن کریمی و بازگشت فرشید اسماعیلی می‌تواند نوید بازگشت اقتدار به میانه میدان آبی‌ها را بدهد. چهره‌هایی که احتمال بازگشت جپاروف می‌تواند آنها را جذابتر و خطرناک‌تر کند. این اتفاق بیش از همه می‌تواند خبر خوبی برای مرتضی تبریزی باشد. مهاجمی که بعد از حضور در استقلال و بعد از زدن اولین گلش برای این تیم به سندرم بقیه مهاجمان آبی در چند فصل اخیر دچار شده و گل‌زدن را فراموش کرد.
نگاهی به کارنامه تبریزی در ذوب‌آهن نشان می‌دهد که او راه دروازه را خوب بلد است و برخلاف گزینه‌هایی مانند گرو مشکل اصلی در کیفیتش نیست. او پیش از این توانسته توانایی‌هایش در گلزنی را به خوبی نشان دهد. از دست رفتن این توانایی با پیراهن استقلال شاید کمی تقصیر بازیسازها باشد. بازیکنانی که تا اینجای فصل فقط ۶ بار در لیگ برتر با پاس کلیدی او را در موقعیت خوب گل‌زدن قرار دادند.
براساس آمار متریکا، فرشید اسماعیلی بیشترین بازیکنی است که تبریزی را صاحب توپ کرده است. او ۲بار در هفته سوم و یک بار در هفته پنجم به تبریزی پاس کلیدی داد. پاس‌هایی که یکی از آنها به تک گل او تبدیل شد. نویمایر، روح‌الله باقری و سهرابیان هم سه بار دیگر برای او موقعیت‌سازی کردند. این آمار نشان می‌دهد که گل‌نزدن‌های تبریزی خیلی هم اتفاق عجیب و غریبی نبوده است. اگرچه اگر او کمی موقعیت‌شناس‌تر و خوش‌شانس‌تر بود می‌توانست از ۱۳ شوتی که به سمت دروازه حریفان زده بیش از یک گل را رقم بزند اما آمار می‌گوید که او در موقعیت‌های خوبی در زمین هم صاحب توپ نشده است.
نکته جالب در مورد این بازیکن این است که او بیشترین پاس کلیدی را در استقلال ارسال کرده است! یعنی مهاجم آبی‌ها به جای این که مقصد پاس‌های کلیدی هافبک‌های تیمش باشد منبع آنهاست. این آمار شاید نشان بدهد که با وجود گل‌نزدن تبریزی چرا شفر او را از ترکیب اصلی خارج نمی‌کند. با بازگشت بازیکنانی مانند شجاعیان، کریمی و اسماعیلی، تبریزی می‌تواند موقعیت‌های بیشتری برای گلزنی داشته باشد و به همان مهاجم سابق تبدیل شود.