فوتبال پدیده‌ای شگفت‌انگیز و بسیار جذاب برای نسل معاصر است. این رشته ورزشی آنقدر برای آدم‌های سراسر جهان پراهمیت است که ستاره‌هایش روی چشم مردم جا خوش می‌کنند. خوب یا بد، ساکنان کره‌زمین جان می‌دهند برای سوپراستارهای فوتبال و آنقدر این موضوع برایشان مهم است که مثلا در چین اتاقی که قبلا فقط برای یک شب در اختیار دیوید بکام بوده، با 30 برابر قیمت به اجاره نفر بعدی درمی‌آید!
در این میان چه از طرف توده و چه از سوی ژورنالیست‌ها، ستاره‌های فوتبال هر کشور با القاب جالبی خطاب می‌شوند که بد ندیدیم به بهانه جابه‌جا شدن لقب «افشین امپراتور» از قطبی به پیروانی، نگاهی به این جریان در فوتبال یک دهه اخیر ایران بیندازیم. شما هم با ما در این گشت‌وگذار کوتاه و جالب همراه شوید!
لقب ستاره‌های خارجی
اگر فکر کرده‌اید فقط ایرانی‌ها جوگیر می‌شوند و ستاره‌هایشان را راهی عرش می‌کنند، سخت در اشتباهید، زیرا پروژه اعطای لقب به سوپراستارهای مستطیل سبز، وسعت جهانی دارد. در انگلیس پل گاسکویین را «گازا» و وین رونی را به خاطر شباهت اخلاقی‌اش به گازا، «وازا» می‌نامند! در آلمان گرد مولر را «بمب افکن» می‌خواندند و به مهدی مهدوی‌کیا و وحید هاشمیان خودمان لقب‌های «موشک» و «هلی‌کوپتر» دادند. در آرژانتین مارتین پالرمو را پس از خراب کردن سه پنالتی در جریان یک مسابقه به کسب لقب «ال‌لوکو» به معنای دیوانه مفتخر کردند و لیونل مسی – بهترین بازیکن فعلی جهان- به خاطر جثه بسیار کوچکش لقب «کک» دریافت کرد، هر چند در اسپانیا او را «ال‌دیگو» و «مسیح» می‌خوانند!
عشق فروشی روی سکو!
سال‌هاست هواداران فوتبال روی سکوهای داغ استادیوم‌های ورزشی با هیجان و حلاوت ستاره‌های محبوبشان را فریاد می‌کنند و برایشان لقب اختراع می‌کنند. این قصه نه مال امروز و دیروز است که از دوران جباری‌ها و شیرزادگان‌ها و بهزادی‌ها آغاز شده و با پا طلایی‌ها و سر طلایی‌ها و سیم‌خاردارها به حیاتش ادامه داده است. با این وصف امروز اما انگار بوی گند مدرنتیه، سکوها را هم تسخیر کرده است و لقب‌ها و شعارها بیشتر از آنچه از قفسه سینه و موجود تپنده‌اش بیرون بجهند، از لابه‌لای تراول‌های رنگارنگ سربرمی‌آورند. شما هم حتما آوازه بازیکنان زیادی را شنیده‌اید که بیشتر از استحقاقشان روی سکوها تحویل گرفته می‌شوند تا محبوبیت را بخرند! ای امان که لقب هم فروشی شد...!