استقلال تهران در اولین بازی خود در مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا مقابل الدحیل قطر قرار گرفت و در ورزشگاه خانگی این تیم تن به شکست دور از انتظار سه بر صفر داد تا در پایان روز اول این مسابقات در قعر جدول گروه C این رقابت‌ها قرار بگیرد.
بعد از باخت آبی‌پوشان در قطر مقابل الدحیل، انتقادها و تحلیل‌های زیادی از دلایل باخت شاگردان شفر صورت گرفت. جدا از بحث فنی و نحوه چینش بازیکنان استقلال در زمین توسط شفر، عوامل مهمی که به آن کمتر توجه می‌شودرا باید مورد بررسی قرار داد.
شکست استقلال مقابل الدحیل را اگر بخواهیم از لحاظ زیرساختی تحلیل کنیم، به این نتیجه می‌رسیم که در مقایسه با تیم‌هایی مثل الدحیل، الهلال عربستان و العین امارات، آبی‌پوشان در باتلاق و زمین‌های خاکی تمرین می‌کنند. تصاویر منتشر شده از زمین تمرینی استقلال در مقایسه با تیم‌های هم‌گروهش را می‌توان نمونه بارز آبروریزی و اختلاف فوتبال باشگاهی در ایران و کشورهای متمول حوزه خلیج فارس دانست.
برای تیمی مثل استقلال که دو بار عنوان قهرمانی این رقابت‌ها را یدک می‌کشد و در مجموع سه بار موفق شده به فینال آسیا صعود کند، نداشتن یک زمین تمرین، به معنای واقعی کلمه یک آبروریزی شرم‌آور محسوب می‌شود که نمی‌توان آن را در عدم موفقیت این تیم در سال‌های اخیر در لیگ قهرمانان آسیا بی تاثیر دانست.
چندین سال است که فوتبال ایران در رده ملی در صدر رنکینگ آسیا قرار دارد و به واسطه نتایج خوبی که گرفته، فوتبال ایران را به عنوان یکی از قدرت‌های مثال زدنی در آسیا می‌شناسند. اما مشکلات زیر ساختی و محدودیت‌های مالی و کمبود منابع درآمد زا در بخش ورزش ایران و فوتبال ایران باعث شده همیشه از این جهت نسبت به کشورهای دیگر آسیایی در پایین‌ترین رده‌ها قرار بگیریم.
این موضوع زمانی پررنگ‌تر می‌شود که تیم‌های فوتبال باشگاهی ایران در مصاف‌های رو در رو با باشگاه‌های متمول عربی و آسیای شرقی به دلیل کمبود زیرساخت‌ها و البته به صورت مشخص نداشتن زمین تمرین با کیفیت از حریفان خود شکست می‌خورند.